(1)

Σκοπός των τροποποιήσεων της οδηγίας 2013/36/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (3) σε σχέση με τις εποπτικές εξουσίες, τις κυρώσεις, τα υποκαταστήματα τρίτων χωρών, και τους περιβαλλοντικούς, κοινωνικούς και σχετικούς με τη διακυβέρνηση (ΠΚΔ) κινδύνους, είναι η περαιτέρω εναρμόνιση του πλαισίου τραπεζικής εποπτείας και, τελικά, η εμβάθυνση της τραπεζικής εσωτερικής αγοράς. Επιδίωξη των αρμόδιων αρχών θα πρέπει να είναι η διασφάλιση της εφαρμογής του εποπτικού πλαισίου στα ιδρύματα, όπως ορίζονται στην εν λόγω οδηγία, με αναλογικό τρόπο και, ειδικότερα, θα πρέπει να επιδιώξουν τη μείωση του κόστους συμμόρφωσης και υποβολής αναφορών για τα μικρά και μη πολύπλοκα ιδρύματα στο μέτρο του δυνατού, λαμβανομένων δεόντως υπόψη των συστάσεων που διατυπώνονται στην έκθεση με τίτλο «Study of the cost of compliance with supervisory reporting requirements» (Μελέτη του κόστους συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις υποβολής εποπτικών αναφορών) που δημοσίευσε η Ευρωπαϊκή Εποπτική Αρχή (Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών) (ΕΑΤ), η οποία συστάθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4) το 2021, με στόχο τη μείωση του κόστους υποβολής αναφορών κατά μέσο όρο 10 % έως 20 %.

(2)

Οι αρμόδιες αρχές, τα μέλη του προσωπικού τους και τα μέλη των οργάνων διακυβέρνησής τους θα πρέπει να είναι ανεξάρτητα και απαλλαγμένα από πολιτικές και οικονομικές επιρροές. Οι κίνδυνοι σύγκρουσης συμφερόντων υπονομεύουν την ακεραιότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Ένωσης και βλάπτουν τον στόχο της ολοκληρωμένης τραπεζικής ένωσης και ένωσης κεφαλαιαγορών. Η οδηγία 2013/36/ΕΕ θα πρέπει να θεσπίσει λεπτομερέστερες διατάξεις προκειμένου τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν ότι οι αρμόδιες αρχές, συμπεριλαμβανομένων των μελών του προσωπικού τους και των μελών των οργάνων διακυβέρνησής τους, ενεργούν με ανεξάρτητο και αντικειμενικό τρόπο. Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να οριστούν ελάχιστες απαιτήσεις για την πρόληψη των συγκρούσεων συμφερόντων και τον περιορισμό της μεταπήδησης από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, προβλέποντας ιδίως, για περιόδους αναμονής, απαγόρευση των μέσων διαπραγμάτευσης που εκδίδονται από εποπτευόμενες οντότητες και μέγιστη περίοδο θητείας όσον αφορά τα σχετικά μέλη των οργάνων διακυβέρνησης. Η ΕΑΤ θα πρέπει να εκδίδει προς τις αρμόδιες αρχές κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την πρόληψη της σύγκρουσης συμφερόντων, οι οποίες βασίζονται σε διεθνείς βέλτιστες πρακτικές.

(3)

Τα μέλη του προσωπικού και του οργάνου διακυβέρνησης της αρμόδιας αρχής τα οποία υπόκεινται σε περιόδους αναμονής, θα πρέπει να δικαιούνται κατάλληλη αποζημίωση, σκοπός της οποίας θα πρέπει να είναι η αποζημίωση για την αδυναμία τους να αναλάβουν εργασία, για ορισμένο χρονικό διάστημα, σε οντότητες σχετικά με τις οποίες ισχύουν οι εν λόγω περιορισμοί αναμονής. Η αποζημίωση θα πρέπει να είναι ανάλογη προς τη διάρκεια της σχετικής περιόδου αναμονής και η μορφή της θα πρέπει να αποφασίζεται από κάθε κράτος μέλος.

(4)

Οι επόπτες θα πρέπει να ενεργούν με τη μέγιστη δυνατή ακεραιότητα κατά την άσκηση των εποπτικών καθηκόντων τους. Προκειμένου να ενισχυθεί η διαφάνεια και να εξασφαλιστούν υψηλά πρότυπα δεοντολογίας, είναι σκόπιμο τα μέλη του προσωπικού και τα μέλη του οργάνου διακυβέρνησης της αρμόδιας αρχής να υποβάλλουν δήλωση συμφερόντων σε ετήσια βάση. Στη δήλωση αυτή θα πρέπει να κοινοποιούνται πληροφορίες σχετικά με τις συμμετοχές του μέλους σε χρηματοοικονομικά μέσα προκειμένου να μειωθούν οι κίνδυνοι συγκρούσεων συμφερόντων που ενδέχεται να προκύψουν από τις εν λόγω συμμετοχές και προκειμένου οι αρμόδιες αρχές να έχουν τη δυνατότητα να διαχειρίζονται κατάλληλα τους εν λόγω κινδύνους. Η δήλωση συμφερόντων δεν θα πρέπει να θίγει οποιαδήποτε απαίτηση υποβολής δήλωσης περιουσιακής κατάστασης σύμφωνα με τους ισχύοντες εθνικούς κανόνες.

(5)

Η παροχή των βασικών τραπεζικών υπηρεσιών που απαριθμούνται στο παράρτημα I σημεία 1, 2 και 6 της οδηγίας 2013/36/ΕΕ θα πρέπει να εξαρτάται από ρητή και εναρμονισμένη απαίτηση χορήγησης άδειας λειτουργίας στο δίκαιο της Ένωσης, η οποία να διευκρινίζει ότι οι επιχειρήσεις που είναι εγκατεστημένες σε τρίτη χώρα και επιδιώκουν να παρέχουν τέτοιες βασικές τραπεζικές υπηρεσίες στην Ένωση θα πρέπει τουλάχιστον να εγκαθιστούν ένα υποκατάστημα σε κράτος μέλος και το εν λόγω υποκατάστημα να έχει λάβει άδεια λειτουργίας σύμφωνα με το δίκαιο της Ένωσης, εκτός εάν η επιχείρηση επιθυμεί να παρέχει τραπεζικές υπηρεσίες στην Ένωση μέσω θυγατρικής.

(6)

Η χρήση τραπεζικών υπηρεσιών εκτός της Ένωσης, όπως στο πλαίσιο της συμφωνίας του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου για τις δεσμεύσεις στον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, θα παραμείνει ανεπηρέαστη. Η απαίτηση ίδρυσης υποκαταστήματος στην Ένωση δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται σε περιπτώσεις ανάληψης πρωτοβουλίας από τον πελάτη, δηλαδή όταν πελάτης ή αντισυμβαλλόμενος προσεγγίζει επιχείρηση εγκατεστημένη σε τρίτη χώρα με δική του αποκλειστική πρωτοβουλία για την παροχή τραπεζικών υπηρεσιών, μεταξύ άλλων για τη συνέχισή τους, ή τραπεζικών υπηρεσιών που συνδέονται στενά με τις αρχικά ζητηθείσες υπηρεσίες. Κατά τη μεταφορά της παρούσας οδηγίας στο εθνικό δίκαιο, τα κράτη μέλη θα πρέπει να είναι σε θέση να λαμβάνουν μέτρα για τη διαφύλαξη των κεκτημένων δικαιωμάτων των πελατών στο πλαίσιο υφιστάμενων συμβάσεων. Τα μέτρα αυτά θα πρέπει να εφαρμόζονται αποκλειστικά για να διευκολύνεται η μετάβαση στην εφαρμογή της παρούσας οδηγίας και θα πρέπει να οριοθετούνται στενά ώστε να αποφεύγονται περιπτώσεις καταστρατήγησης. Για να αποφεύγεται η καταστρατήγηση των κανόνων που ισχύουν για τη διασυνοριακή παροχή τραπεζικών υπηρεσιών από επιχειρήσεις τρίτων χωρών, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να είναι σε θέση να παρακολουθούν την παροχή των εν λόγω υπηρεσιών. Η απαίτηση ίδρυσης υποκαταστήματος στην Ένωση θα πρέπει επίσης να μην ισχύει για τις διατραπεζικές συναλλαγές και τις συναλλαγές μεταξύ διαπραγματευτών. Επιπλέον, χωρίς να θίγεται το καθεστώς άδειας λειτουργίας που προβλέπεται στην οδηγία 2014/65/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (5) και στον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 648/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (6), η απαίτηση ίδρυσης υποκαταστήματος δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται σε περιπτώσεις στις οποίες πιστωτικά ιδρύματα τρίτης χώρας παρέχουν στην Ένωση τις επενδυτικές υπηρεσίες και δραστηριότητες που απαριθμούνται στο παράρτημα Ι τμήμα Α της οδηγίας 2014/65/ΕΕ και οποιεσδήποτε διευκολυντικές επικουρικές υπηρεσίες, όπως η σχετική αποδοχή καταθέσεων ή η χορήγηση πιστώσεων ή δανείων, σκοπός των οποίων είναι η παροχή υπηρεσιών δυνάμει της εν λόγω οδηγίας, συμπεριλαμβανομένης της παροχής υπηρεσιών διαπραγμάτευσης χρηματοοικονομικών μέσων ή διαχείρισης ιδιωτικής περιουσίας. Ωστόσο, η εν λόγω εξαίρεση, θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τη συμμόρφωση με τους κανόνες για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, όπως ορίζονται στην οδηγία (ΕΕ) 2015/849 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (7).

(7)

Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να διαθέτουν την αναγκαία εξουσία να ανακαλούν την άδεια λειτουργίας που έχει χορηγηθεί σε πιστωτικό ίδρυμα, όταν το εν λόγω πιστωτικό ίδρυμα έχει διαπιστωθεί ότι τελεί υπό πτώχευση ή ότι ενδέχεται να πτωχεύσει, δεν υπάρχει εύλογη προοπτική αποτροπής της πτώχευσής του εντός εύλογου χρονικού διαστήματος με τυχόν εναλλακτικά μέτρα του ιδιωτικού τομέα ή εποπτική δράση, και η ανάληψη δράσης εξυγίανσης δεν είναι αναγκαία για το δημόσιο συμφέρον. Στην περίπτωση αυτή, ένα πιστωτικό ίδρυμα θα πρέπει να εκκαθαρίζεται σύμφωνα με τις εφαρμοστέες εθνικές διαδικασίες αφερεγγυότητας ή με άλλα είδη διαδικασιών που προβλέπονται για τα εν λόγω ιδρύματα βάσει του εθνικού δικαίου και που εξασφαλίζουν την ομαλή έξοδό τους από την αγορά, και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να διακόπτει τις δραστηριότητες για τις οποίες είχε χορηγηθεί η άδεια λειτουργίας. Ωστόσο, όπως και σε άλλες περιπτώσεις στις οποίες η αρμόδια αρχή έχει το δικαίωμα να ανακαλέσει την άδεια λειτουργίας, δεν θα πρέπει να συνδέονται αυτομάτως η διαπίστωση της πτώχευσης ή της πιθανής πτώχευσης και η ανάκληση της άδειας λειτουργίας. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να ασκούν τις εξουσίες τους κατά τρόπο αναλογικό και λαμβάνοντας υπόψη τα χαρακτηριστικά των εφαρμοστέων εθνικών διαδικασιών αφερεγγυότητας, συμπεριλαμβανομένων των υφιστάμενων δικαστικών διαδικασιών. Η εξουσία ανάκλησης της άδειας λειτουργίας δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται για να αποτρέπεται η έναρξη ή να επιβάλλεται ο τερματισμός διαδικασιών αφερεγγυότητας όπως της εφαρμογής δικαστικής αναστολής ή άλλων μέτρων που εξαρτώνται από την ύπαρξη ενεργούς άδειας.

(8)

Οι χρηματοδοτικές εταιρείες συμμετοχών και οι μικτές χρηματοοικονομικές εταιρείες συμμετοχών που είναι μητρικές επιχειρήσεις τραπεζικών ομίλων θα πρέπει να εξακολουθήσουν να υπόκεινται στον μηχανισμό ταυτοποίησης και έγκρισης που θεσπίστηκε με την οδηγία (ΕΕ) 2019/878 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (8). Ο εν λόγω μηχανισμός επιτρέπει στις αρμόδιες αρχές να εντάσσουν στο άμεσο πεδίο της εποπτείας και των εποπτικών εξουσιών τους ορισμένες χρηματοδοτικές εταιρείες συμμετοχών και μικτές χρηματοοικονομικές εταιρείες συμμετοχών σύμφωνα με την οδηγία 2013/36/ΕΕ και τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (9), ώστε να διασφαλίζεται η συμμόρφωση σε ενοποιημένη βάση. Υπό συγκεκριμένες συνθήκες, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να έχουν τη διακριτική ευχέρεια να απαλλάσσουν από την έγκριση χρηματοδοτική εταιρεία συμμετοχών ή μικτή χρηματοοικονομική εταιρεία συμμετοχών που έχει συσταθεί με σκοπό την κατοχή συμμετοχών σε επιχειρήσεις. Επιπλέον, για να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες ορισμένων τραπεζικών ομίλων, η αρχή ενοποιημένης εποπτείας θα πρέπει να είναι σε θέση να επιτρέπει στις χρηματοδοτικές εταιρείες συμμετοχών ή τις μικτές χρηματοοικονομικές εταιρείες συμμετοχών που απαλλάσσονται από την έγκριση να αποκλείονται από την περίμετρο της ενοποίησης ενός τραπεζικού ομίλου. Ωστόσο, η εξουσία απαλλαγής των εν λόγω οντοτήτων από την περίμετρο της ενοποίησης ενός τραπεζικού ομίλου θα πρέπει να ασκείται μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις, όταν πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις που ορίζονται στο εφαρμοστέο δίκαιο και, για τον σκοπό αυτό, ο οικείος τραπεζικός όμιλος θα πρέπει να αποδεικνύει ότι η οντότητα συμμετοχών που θα πρέπει να απαλλαγεί δεν εμπλέκεται ή δεν σχετίζεται με τη διαχείριση του εν λόγω τραπεζικού ομίλου.

(9)

Οι επόπτες των πιστωτικών ιδρυμάτων θα πρέπει να διαθέτουν όλες τις αναγκαίες εξουσίες που θα τους παρέχουν τη δυνατότητα άσκησης των καθηκόντων τους και θα καλύπτουν τις διάφορες πράξεις που εκτελούν οι εποπτευόμενες οντότητες. Για τον σκοπό αυτό και για να ενισχυθούν οι ίσοι όροι ανταγωνισμού, οι εποπτικές αρχές θα πρέπει να έχουν στη διάθεσή τους όλες τις εποπτικές εξουσίες που θα τους παρέχουν τη δυνατότητα να καλύπτουν τις σημαντικές πράξεις που μπορούν να αναλάβουν οι εποπτευόμενες οντότητες. Ως εκ τούτου, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να ενημερώνονται σε περίπτωση που σημαντικές πράξεις που αναλαμβάνονται από εποπτευόμενη οντότητα, συμπεριλαμβανομένων των αποκτήσεων από εποπτευόμενες οντότητες σημαντικών συμμετοχών σε οντότητες του χρηματοπιστωτικού ή του μη χρηματοπιστωτικού τομέα, των σημαντικών μεταβιβάσεων στοιχείων ενεργητικού και παθητικού από ή προς εποπτευόμενες οντότητες και των συγχωνεύσεων και διασπάσεων στις οποίες συμμετέχουν εποπτευόμενες οντότητες, εγείρουν ανησυχίες σχετικά με το προφίλ προληπτικής εποπτείας της οντότητας ή σχετικά με πιθανές δραστηριότητες νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή χρηματοδότησης της τρομοκρατίας. Επιπλέον, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να έχουν εξουσία παρέμβασης σε περιπτώσεις αποκτήσεων σημαντικών συμμετοχών, συγχωνεύσεων ή διασπάσεων.

(10)

Προκειμένου να διασφαλιστεί η αναλογικότητα και να αποφευχθεί η περιττή διοικητική επιβάρυνση, οι πρόσθετες εξουσίες των αρμόδιων αρχών θα πρέπει να εφαρμόζονται μόνο στις πράξεις που θεωρούνται σημαντικές. Μόνον οι πράξεις που συνίστανται σε συγχωνεύσεις ή διασπάσεις θα πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτομάτως ως σημαντικές πράξεις, δεδομένου ότι η νεοσυσταθείσα οντότητα μπορεί να εμφανίσει ένα προφίλ προληπτικής εποπτείας σημαντικά διαφορετικό από αυτό των οντοτήτων που συμμετείχαν αρχικά στη συγχώνευση ή τη διάσπαση. Επίσης, οι συγχωνεύσεις ή οι διασπάσεις δεν θα πρέπει να συνάπτονται από τις οντότητες που τις αναλαμβάνουν προτού λάβουν θετική γνώμη από τις αρμόδιες αρχές. Οι αποκτήσεις συμμετοχών, όταν θεωρούνται σημαντικές, θα πρέπει να αξιολογούνται από την οικεία αρμόδια αρχή βάσει διαδικασίας σιωπηρής έγκρισης.

(11)

Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι αρμόδιες αρχές είναι σε θέση να παρεμβαίνουν πριν αναληφθεί σημαντική πράξη, θα πρέπει να ενημερώνονται εκ των προτέρων. Η σχετική κοινοποίηση θα πρέπει να συνοδεύεται από τις πληροφορίες που είναι απαραίτητες για την εκτίμηση της προτεινόμενης πράξης από τις αρμόδιες αρχές υπό το πρίσμα της προληπτικής εποπτείας και της καταπολέμησης της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας. Η εν λόγω αξιολόγηση από τις αρμόδιες αρχές θα πρέπει να αρχίζει τη στιγμή λήψης της ειδοποίησης, συμπεριλαμβανομένων όλων των ζητούμενων πληροφοριών. Σε περίπτωση απόκτησης σημαντικής συμμετοχής ή όταν στην προτεινόμενη πράξη συμμετέχουν μόνο χρηματοοικονομικοί παράγοντες από τον ίδιο όμιλο, η εν λόγω αξιολόγηση θα πρέπει να είναι χρονικά περιορισμένη.

(12)

Σε περίπτωση απόκτησης σημαντικής συμμετοχής, η ολοκλήρωση της αξιολόγησης μπορεί να ωθήσει την αρμόδια αρχή στην απόφαση να αντιταχθεί στην πράξη. Εάν η αρμόδια αρχή δεν αντιταχθεί εντός συγκεκριμένης προθεσμίας, η πράξη θα πρέπει να θεωρείται ότι εγκρίθηκε.

(13)

Είναι αναγκαίο να εναρμονιστούν οι διατάξεις που αφορούν την απόκτηση ειδικής συμμετοχής σε πιστωτικό ίδρυμα με τις διατάξεις σχετικά με την απόκτηση υλικής συμμετοχής από ίδρυμα, σε περίπτωση που θα πρέπει να διενεργηθούν και οι δύο αξιολογήσεις για την ίδια πράξη. Χωρίς την κατάλληλη εναρμόνιση, οι διατάξεις αυτές θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ανακολουθίες στην αξιολόγηση που διενεργούν οι αρμόδιες αρχές και, τελικά, στις αποφάσεις που λαμβάνουν.

(14)

Όσον αφορά τις συγχωνεύσεις και τις διασπάσεις, η οδηγία (ΕΕ) 2017/1132 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (10) θεσπίζει εναρμονισμένους κανόνες και διαδικασίες, ιδίως για τις διασυνοριακές συγχωνεύσεις και διασπάσεις κεφαλαιουχικών εταιρειών. Ως εκ τούτου, η διαδικασία αξιολόγησης από τις αρμόδιες αρχές που προβλέπεται στην παρούσα οδηγία θα πρέπει να είναι συμπληρωματική προς τη διαδικασία που καθορίζεται στην οδηγία (ΕΕ) 2017/1132 και δεν θα πρέπει να έρχεται σε αντίθεση με καμία από τις διατάξεις της. Στην περίπτωση των διασυνοριακών συγχωνεύσεων και διασπάσεων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας (ΕΕ) 2017/1132, η αιτιολογημένη γνώμη που εκδίδεται από την αρμόδια αρχή θα πρέπει να αποτελεί μέρος της αξιολόγησης της συμμόρφωσης με όλους τους σχετικούς όρους και της ορθής ολοκλήρωσης όλων των διαδικασιών και διατυπώσεων που απαιτούνται για το πιστοποιητικό προ της συγχώνευσης ή προ της διάσπασης. Ως εκ τούτου, η αιτιολογημένη γνώμη θα πρέπει να διαβιβάζεται στην εντεταλμένη εθνική αρχή που είναι αρμόδια για την έκδοση του πιστοποιητικού προ της συγχώνευσης ή προ της διάσπασης βάσει της οδηγίας (EE) 2017/1132.

(15)

Σε ορισμένες περιπτώσεις, για παράδειγμα όταν συμμετέχουν οντότητες εγκατεστημένες σε διάφορα κράτη μέλη, οι πράξεις ενδέχεται να απαιτούν πολλαπλές κοινοποιήσεις και αξιολογήσεις από διαφορετικές αρμόδιες αρχές, και συνεπώς να απαιτούν αποτελεσματική συνεργασία μεταξύ των εν λόγω αρχών. Ως εκ τούτου, είναι αναγκαίο να προσδιοριστούν οι υποχρεώσεις συνεργασίας, ειδικότερα όσον αφορά τις έγκαιρες διασυνοριακές κοινοποιήσεις, την ομαλή ανταλλαγή πληροφοριών, μεταξύ άλλων με τις αρχές που είναι αρμόδιες για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, και τον συντονισμό κατά τη διαδικασία αξιολόγησης.

(16)

Η ΕΑΤ θα πρέπει να λάβει εντολή να καταρτίσει σχέδια ρυθμιστικών τεχνικών προτύπων, σχέδια εκτελεστικών τεχνικών προτύπων και κατευθυντήριες γραμμές, ώστε να διασφαλιστεί η κατάλληλη πλαισίωση της χρήσης των πρόσθετων εποπτικών εξουσιών. Τα εν λόγω σχέδια ρυθμιστικών και εκτελεστικών τεχνικών προτύπων θα πρέπει, ειδικότερα, να προσδιορίζουν τις πληροφορίες που πρέπει να λαμβάνουν οι αρμόδιες αρχές, τα στοιχεία που πρέπει να αξιολογούνται και τη συνεργασία που απαιτείται όταν συμμετέχουν περισσότερες από μία αρμόδιες αρχές. Τα διάφορα αυτά στοιχεία έχουν καίρια σημασία προκειμένου να διασφαλίζεται ότι μια επαρκώς εναρμονισμένη εποπτική μεθοδολογία επιτρέπει την αποτελεσματική εφαρμογή των διατάξεων σχετικά με τις πρόσθετες εξουσίες, με την ελάχιστη δυνατή πρόσθετη διοικητική επιβάρυνση.

(17)

Η ρύθμιση των υποκαταστημάτων που έχουν συσταθεί από επιχειρήσεις σε τρίτη χώρα για την παροχή τραπεζικών υπηρεσιών σε κράτος μέλος υπόκειται στο εθνικό δίκαιο και εναρμονίζεται μόνο σε πολύ περιορισμένο βαθμό από την οδηγία 2013/36/ΕΕ. Παρότι τα υποκαταστήματα τρίτης χώρας έχουν σημαντική και αυξανόμενη παρουσία στις τραπεζικές αγορές της Ένωσης, επί του παρόντος υπόκεινται μόνο σε πολύ γενικές απαιτήσεις πληροφόρησης, αλλά όχι σε κανόνες προληπτικής εποπτείας ή ρυθμίσεις εποπτικής συνεργασίας σε επίπεδο Ένωσης. Λόγω της παντελούς έλλειψης κοινού πλαισίου προληπτικής εποπτείας, τα υποκαταστήματα τρίτης χώρας υπόκεινται σε διάφορες εθνικές απαιτήσεις διαφορετικών επιπέδων σύνεσης και πεδίου εφαρμογής. Επιπλέον, οι αρμόδιες αρχές δεν διαθέτουν ολοκληρωμένη πληροφόρηση και τα απαραίτητα εποπτικά εργαλεία για την ορθή παρακολούθηση των ειδικών κινδύνων που δημιουργούνται από ομίλους τρίτων χωρών οι οποίοι δραστηριοποιούνται σε ένα ή περισσότερα κράτη μέλη μέσω υποκαταστημάτων και θυγατρικών. Επί του παρόντος δεν υφίστανται σχετικές ολοκληρωμένες εποπτικές ρυθμίσεις και η αρμόδια αρχή που είναι υπεύθυνη για την εποπτεία κάθε υποκαταστήματος ομίλου τρίτης χώρας δεν είναι υποχρεωμένη να ανταλλάσσει πληροφορίες με τις αρμόδιες αρχές που εποπτεύουν τα υπόλοιπα υποκαταστήματα και τις θυγατρικές του ίδιου ομίλου. Αυτό το κατακερματισμένο ρυθμιστικό τοπίο δημιουργεί κινδύνους για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και την ακεραιότητα της αγοράς στην Ένωση και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί δεόντως με ένα εναρμονισμένο κανονιστικό πλαίσιο για τα υποκαταστήματα τρίτης χώρας. Το πλαίσιο αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει ελάχιστες κοινές απαιτήσεις σχετικά με την άδεια λειτουργίας, τους κανόνες προληπτικής εποπτείας, την εσωτερική διακυβέρνηση, την εποπτεία και την υποβολή αναφορών. το σύνολο των απαιτήσεων αυτών θα πρέπει να βασίζεται στις απαιτήσεις που εφαρμόζουν ήδη τα κράτη μέλη σε υποκαταστήματα τρίτης χώρας στο έδαφός τους και θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη παρόμοιες ή ισοδύναμες απαιτήσεις που εφαρμόζουν τρίτες χώρες για τα αλλοδαπά υποκαταστήματα, προκειμένου να διασφαλίζεται η συνέπεια μεταξύ των κρατών μελών και να εναρμονίζεται το κανονιστικό πλαίσιο της Ένωσης για τα υποκαταστήματα τρίτης χώρας με τις επικρατούσες διεθνείς πρακτικές στον τομέα αυτό.

(18)

Κατά τη χορήγηση άδειας λειτουργίας και την εποπτεία υποκαταστημάτων τρίτης χώρας, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να είναι σε θέση να ασκούν αποτελεσματικά τα εποπτικά τους καθήκοντα. Για τον σκοπό αυτό, πρέπει να έχουν πρόσβαση σε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για την επικεφαλής επιχείρηση του υποκαταστήματος τρίτης χώρας από τις εποπτικές αρχές της σχετικής τρίτης χώρας και να είναι σε θέση να συντονίζουν αποτελεσματικά τις εποπτικές δραστηριότητές τους με εκείνες των εποπτικών αρχών της τρίτης χώρας. Πριν από την έναρξη δραστηριοτήτων υποκαταστήματος τρίτης χώρας σε κράτος μέλος, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να προσπαθούν να συνάπτουν συμφωνία με την εποπτική αρχή της οικείας τρίτης χώρας, ώστε να καθίσταται δυνατή η συνεργασία και η ανταλλαγή πληροφοριών. Η εν λόγω συμφωνία θα πρέπει να βασίζεται στα πρότυπα διοικητικών ρυθμίσεων που έχει καταρτίσει η ΕΑΤ σύμφωνα με το άρθρο 33 παράγραφος 5 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να υποβάλλουν πληροφορίες σχετικά με τις εν λόγω συμφωνίες στην ΕΑΤ. Όταν δεν είναι δυνατή η σύναψη διοικητικής συμφωνίας βάσει του προτύπου που έχει αναπτύξει η ΕΑΤ, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να είναι σε θέση να χρησιμοποιούν άλλες ρυθμίσεις, όπως λόγου χάρη ανταλλαγή επιστολών, για να διασφαλίζουν ότι μπορούν να ασκούν τα εποπτικά τους καθήκοντα.

(19)

Για λόγους αναλογικότητας, οι ελάχιστες απαιτήσεις που επιβάλλονται στα υποκαταστήματα τρίτης χώρας θα πρέπει να είναι σχετικές με τον κίνδυνο που αυτά ενέχουν για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και την ακεραιότητα της αγοράς στην Ένωση και τα κράτη μέλη. Ως εκ τούτου, τα υποκαταστήματα τρίτης χώρας θα πρέπει να ταξινομούνται στην κατηγορία 1 όταν θεωρείται ότι ενέχουν υψηλότερο κίνδυνο, ή διαφορετικά στην κατηγορία 2 όταν θεωρείται ότι είναι μικρά και μη πολύπλοκα και ότι δεν ενέχουν σημαντικό κίνδυνο για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, σύμφωνα με τον ορισμό για το «μικρό και μη πολύπλοκο ίδρυμα» στον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 575/2013. Κατά συνέπεια, τα υποκαταστήματα τρίτης χώρας με στοιχεία ενεργητικού που καταχωρίζονται σε κράτος μέλος ύψους 5 δισεκατομμυρίων EUR και άνω θα πρέπει να θεωρείται ότι ενέχουν τόσο υψηλότερο κίνδυνο λόγω του μεγαλύτερου μεγέθους και της πολυπλοκότητάς τους, επειδή η πτώχευσή τους θα μπορούσε να προκαλέσει σημαντικές διαταραχές στην αγορά τραπεζικών υπηρεσιών ή στο τραπεζικό σύστημα του κράτους μέλους. Τα υποκαταστήματα τρίτης χώρας που έχουν άδεια αποδοχής καταθέσεων λιανικής θα πρέπει ομοίως να θεωρούνται υψηλότερου κινδύνου ανεξάρτητα από το μέγεθός τους, όταν το ποσό των εν λόγω καταθέσεων λιανικής υπερβαίνει ένα ορισμένο όριο, εφόσον η πτώχευσή τους θα μπορούσε να πλήξει ιδιαίτερα ευάλωτους καταθέτες και να οδηγήσει σε απώλεια της εμπιστοσύνης στην ασφάλεια και την ευρωστία του τραπεζικού συστήματος του κράτους μέλους και στην ικανότητά του να προστατεύει τις αποταμιεύσεις των πολιτών. Και τα δύο είδη υποκαταστημάτων τρίτης χώρας θα πρέπει, συνεπώς, να ταξινομούνται ως υποκαταστήματα τρίτης χώρας κατηγορίας 1.

(20)

Τα υποκαταστήματα τρίτης χώρας θα πρέπει επίσης να ταξινομούνται στην κατηγορία 1 όταν η επικεφαλής επιχείρηση υπόκειται σε κανονιστικές ρυθμίσεις και η εποπτεία και εφαρμογή των εν λόγω κανονιστικών ρυθμίσεων δεν έχουν χαρακτηριστεί τουλάχιστον ισοδύναμες με τις απαιτήσεις της οδηγίας 2013/36/ΕΕ και του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013 ή όταν η σχετική τρίτη χώρα είναι καταχωρισμένη ως τρίτη χώρα υψηλού κινδύνου που παρουσιάζει στρατηγικές ανεπάρκειες όσον αφορά το οικείο καθεστώς καταπολέμησης της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας σύμφωνα με την οδηγία (ΕΕ) 2015/849. Τα εν λόγω υποκαταστήματα τρίτης χώρας ενέχουν σημαντικό κίνδυνο για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα στην Ένωση και το κράτος μέλος εγκατάστασης, επειδή το κανονιστικό πλαίσιο ή το πλαίσιο για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας που εφαρμόζεται στην επικεφαλής επιχείρησή τους δεν αποτυπώνει επαρκώς ή δεν επιτρέπει την κατάλληλη παρακολούθηση των συγκεκριμένων κινδύνων που απορρέουν από τις δραστηριότητες του υποκαταστήματος στο κράτος μέλος ή των κινδύνων για τους αντισυμβαλλομένους στο κράτος μέλος που προκύπτουν από τον όμιλο τρίτης χώρας. Για τον σκοπό του προσδιορισμού της ισοδυναμίας των κανόνων προληπτικής εποπτείας και των εποπτικών προτύπων των τραπεζών τρίτων χωρών με τα πρότυπα της Ένωσης, η Επιτροπή θα πρέπει να είναι σε θέση να αναθέτει στην ΕΑΤ τη διενέργεια αξιολόγησης και την έκδοση έκθεσης για το τραπεζικό κανονιστικό πλαίσιο της σχετικής τρίτης χώρας σύμφωνα με το άρθρο 33 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010. Η ΕΑΤ θα πρέπει να διασφαλίζει ότι η αξιολόγηση διενεργείται με αυστηρό και διαφανή τρόπο και σύμφωνα με αξιόπιστη μεθοδολογία. Επιπλέον, η ΕΑΤ θα πρέπει να διαβουλεύεται και να συνεργάζεται στενά με τις εποπτικές αρχές της τρίτης χώρας, τις κρατικές υπηρεσίες που είναι αρμόδιες για το οικείο τραπεζικό κανονιστικό πλαίσιο και, κατά περίπτωση, με τους φορείς του ιδιωτικού τομέα, επιδιώκοντας τη δίκαιη μεταχείριση των εν λόγω μερών και την παροχή της δυνατότητας να υποβάλλουν έγγραφα και να διατυπώνουν παρατηρήσεις εντός εύλογου χρονικού διαστήματος. Επιπλέον, η ΕΑΤ θα πρέπει να διασφαλίζει ότι η έκθεση που εκδίδεται είναι επαρκώς αιτιολογημένη, παρέχει λεπτομερή περιγραφή των αξιολογούμενων ζητημάτων και υποβάλλεται εντός εύλογου χρονικού διαστήματος. Προκειμένου να διασφαλίζονται ενιαίες προϋποθέσεις για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας, θα πρέπει να ανατεθούν στην Επιτροπή εκτελεστικές αρμοδιότητες για την έκδοση αποφάσεων σχετικά με την ισοδυναμία των τραπεζικών κανονιστικών πλαισίων των υποκαταστημάτων τρίτης χώρας. Οι εν λόγω αρμοδιότητες θα πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (11).

(21)

Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να διαθέτουν ρητή εξουσία να ζητούν, κατά περίπτωση, από υποκαταστήματα τρίτης χώρας να υποβάλλουν αίτηση για χορήγηση άδειας λειτουργίας σύμφωνα με τον τίτλο ΙΙΙ, κεφάλαιο 1 της οδηγίας 2013/36/ΕΕ, τουλάχιστον όταν τα εν λόγω υποκαταστήματα ασκούν δραστηριότητες με πελάτες ή αντισυμβαλλομένους σε άλλα κράτη μέλη κατά παράβαση των κανόνων της εσωτερικής αγοράς, όταν ενέχουν σημαντικό κίνδυνο για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα της Ένωσης ή του κράτους μέλους στο οποίο είναι εγκατεστημένα ή όταν το συνολικό ποσό των στοιχείων ενεργητικού όλων των υποκαταστημάτων τρίτης χώρας στην Ένωση που ανήκουν στον ίδιο όμιλο τρίτης χώρας είναι ίσο ή μεγαλύτερο από 40 δισεκατομμύρια EUR ή όταν το ποσό των στοιχείων ενεργητικού του υποκαταστήματος τρίτης χώρας στο κράτος μέλος στο οποίο είναι εγκατεστημένο είναι ίσο ή μεγαλύτερο από 10 δισεκατομμύρια EUR. Επιπλέον, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να υποχρεούνται να αξιολογούν αν τα υποκαταστήματα τρίτης χώρας έχουν συστημική σημασία, όταν το συνολικό ποσό των στοιχείων ενεργητικού όλων των υποκαταστημάτων τρίτων χωρών στην Ένωση που ανήκουν στον ίδιο όμιλο τρίτης χώρας είναι ίσο ή μεγαλύτερο από 40 δισεκατομμύρια EUR. Όλα τα υποκαταστήματα τρίτων χωρών που ανήκουν στον ίδιο όμιλο τρίτης χώρας και είναι εγκατεστημένα σε ένα κράτος μέλος ή σε περισσότερα κράτη μέλη της Ένωσης θα πρέπει να υπόκεινται στην εν λόγω αξιολόγηση από τις αντίστοιχες αρμόδιες αρχές τους. Η εν λόγω αξιολόγηση θα πρέπει να εξετάζει, σύμφωνα με συγκεκριμένα κριτήρια, αν τα εν λόγω υποκαταστήματα ενέχουν ανάλογο επίπεδο κινδύνου για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα της Ένωσης ή των κρατών μελών της, ως ιδρύματα που ορίζονται ως «συστημικά σημαντικά» βάσει της οδηγίας 2013/36/ΕΕ και του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013. Όταν οι αρμόδιες αρχές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα υποκαταστήματα τρίτων χωρών είναι συστημικώς σημαντικά, θα πρέπει να επιβάλλουν στα υποκαταστήματα αυτά απαιτήσεις που είναι κατάλληλες για τον μετριασμό των κινδύνων για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Για τους σκοπούς αυτούς, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να είναι σε θέση να απαιτούν από τα υποκαταστήματα τρίτων χωρών να υποβάλλουν αίτηση για χορήγηση άδειας λειτουργίας ως θυγατρικά ιδρύματα σύμφωνα με την οδηγία 2013/36/ΕΕ, προκειμένου να συνεχίσουν να ασκούν τραπεζικές δραστηριότητες στο κράτος μέλος ή σε ολόκληρη την Ένωση. Επιπλέον, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να είναι σε θέση να επιβάλλουν άλλες απαιτήσεις, ιδίως την υποχρέωση αναδιάρθρωσης των στοιχείων ενεργητικού ή των δραστηριοτήτων των υποκαταστημάτων τρίτης χώρας στην Ένωση, ώστε τα εν λόγω υποκαταστήματα να παύουν να έχουν συστημική σημασία, ή την απαίτηση συμμόρφωσης με πρόσθετες κεφαλαιακές απαιτήσεις, απαιτήσεις ρευστότητας, υποβολής αναφορών ή απαιτήσεις δημοσιοποίησης, όταν κάτι τέτοιο επαρκεί για την αντιμετώπιση των κινδύνων για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να μην επιβάλλουν καμία από τις εν λόγω απαιτήσεις σε υποκαταστήματα τρίτης χώρας που αξιολογούνται ως έχοντα συστημική σημασία, στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να παρέχουν αιτιολογημένη γνωστοποίηση στην ΕΑΤ και στις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών στα οποία ο σχετικός όμιλος τρίτης χώρας έχει εγκαταστήσει άλλα υποκαταστήματα ή θυγατρικά ιδρύματα τρίτης χώρας. Προκειμένου να λαμβάνονται υπόψη οι επιπτώσεις σε επίπεδο Ένωσης, οι αρμόδιες αρχές που αποφασίζουν να ασκήσουν την εξουσία τους ως προς την απαίτηση υποβολής αίτησης για χορήγηση άδειας λειτουργίας ως θυγατρικό ίδρυμα θα πρέπει, εκ των προτέρων, να διαβουλεύονται με την ΕΑΤ και τις οικείες αρμόδιες αρχές.

(22)

Για την προώθηση της συνοχής των εποπτικών αποφάσεων σχετικά με όμιλο τρίτης χώρας με υποκαταστήματα και θυγατρικές σε διάφορα κράτη μέλη, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει, κατά τη διενέργεια αξιολόγησης της συστημικής σημασίας, να διαβουλεύονται με την ΕΑΤ και τις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών στα οποία ο σχετικός όμιλος τρίτης χώρας έχει εγκαταστήσει άλλα υποκαταστήματα ή θυγατρικά ιδρύματα τρίτης χώρας, προκειμένου να αξιολογούνται οι κίνδυνοι για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα που ενδέχεται να ενέχει το σχετικό υποκατάστημα τρίτης χώρας για άλλα κράτη μέλη πλην του κράτους μέλους στο οποίο είναι εγκατεστημένο.

(23)

Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να διενεργούν τακτικούς ελέγχους της συμμόρφωσης των υποκαταστημάτων τρίτης χώρας με τις σχετικές απαιτήσεις στο πλαίσιο της οδηγίας 2013/36/ΕΕ και να λαμβάνουν εποπτικά μέτρα για τα εν λόγω υποκαταστήματα προκειμένου να διασφαλίζεται ή να αποκαθίσταται η συμμόρφωση με τις εν λόγω απαιτήσεις. Για να διευκολυνθεί η αποτελεσματική εποπτεία της συμμόρφωσης με τις εν λόγω απαιτήσεις σχετικά με τα υποκαταστήματα τρίτης χώρας και να καταστεί δυνατή η ολοκληρωμένη επισκόπηση των δραστηριοτήτων ομίλων τρίτης χώρας εντός της Ένωσης, θα πρέπει να διατίθενται στις αρμόδιες αρχές κοινές εποπτικές και χρηματοοικονομικές αναφορές σύμφωνα με τυποποιημένα υποδείγματα. Η ΕΑΤ θα πρέπει να λάβει εντολή να καταρτίσει σχέδια εκτελεστικών τεχνικών προτύπων για τον καθορισμό των εν λόγω υποδειγμάτων. Επιπλέον, είναι αναγκαίο να εφαρμόζονται κατάλληλες ρυθμίσεις συνεργασίας μεταξύ των αρμόδιων αρχών, ώστε να διασφαλίζεται ότι όλες οι δραστηριότητες ομίλων τρίτης χώρας που λειτουργούν στην Ένωση μέσω υποκαταστημάτων τρίτης χώρας υπόκεινται σε συνολική εποπτεία, να αποτρέπεται η καταστρατήγηση των απαιτήσεων που εφαρμόζονται στους εν λόγω ομίλους βάσει του δικαίου της Ένωσης και να ελαχιστοποιούνται οι δυνητικοί κίνδυνοι για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα της Ένωσης. Ειδικότερα, τα υποκαταστήματα τρίτης χώρας της κατηγορίας 1 θα πρέπει να συμπεριληφθούν στο πεδίο αρμοδιοτήτων των σωμάτων εποπτών ομίλων τρίτης χώρας στην Ένωση. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει ακόμη τέτοιου είδους σώμα, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να συστήσουν ένα ad hoc σώμα για όλα τα υποκαταστήματα τρίτης χώρας της κατηγορίας 1 του ίδιου ομίλου, όταν ο εν λόγω όμιλος δραστηριοποιείται σε περισσότερα από ένα κράτη μέλη.

(24)

Το πλαίσιο της Ένωσης για τα υποκαταστήματα τρίτης χώρας θα πρέπει να εφαρμόζεται με την επιφύλαξη της διακριτικής ευχέρειας που διαθέτουν επί του παρόντος τα κράτη μέλη να απαιτούν, γενικά, από επιχειρήσεις τρίτων χωρών που προέρχονται από συγκεκριμένες τρίτες χώρες να ασκούν τραπεζικές δραστηριότητες στο έδαφός τους αποκλειστικά μέσω θυγατρικών ιδρυμάτων που έχουν λάβει άδεια λειτουργίας σύμφωνα με τον τίτλο ΙΙΙ, κεφάλαιο 1 της οδηγίας 2013/36/ΕΕ. Η απαίτηση αυτή μπορεί να αναφέρεται σε τρίτες χώρες που εφαρμόζουν πρότυπα προληπτικής εποπτείας και εποπτικά πρότυπα στον τραπεζικό κλάδο τα οποία δεν είναι ισοδύναμα με τα πρότυπα της εθνικής νομοθεσίας του κράτους μέλους ή σε τρίτες χώρες που έχουν στρατηγικές ανεπάρκειες στο σύστημά τους όσον αφορά την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας.

(25)

Η ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των αρμόδιων αρχών και των φορολογικών αρχών θα πρέπει να βελτιωθεί, με την επιφύλαξη των ισχυόντων κανόνων περί απορρήτου. Η ανταλλαγή πληροφοριών θα πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να είναι σύμφωνη με το εθνικό δίκαιο και, όταν οι πληροφορίες προέρχονται από άλλο κράτος μέλος, θα πρέπει να επιτυγχάνεται συμφωνία μεταξύ των σχετικών αρμόδιων αρχών για τη δημοσιοποίηση.

(26)

Είναι ζωτικής σημασίας τα ιδρύματα, οι χρηματοδοτικές εταιρείες συμμετοχών και οι μικτές χρηματοοικονομικές εταιρείες συμμετοχών να συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις προληπτικής εποπτείας, ώστε να διασφαλίζονται η ασφάλεια και η ευρωστία τους και να διαφυλάσσεται η σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος τόσο σε επίπεδο Ένωσης συνολικά όσο και σε κάθε κράτος μέλος ξεχωριστά. Ως εκ τούτου, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και οι εθνικές αρμόδιες αρχές θα πρέπει να έχουν την εξουσία να λαμβάνουν έγκαιρα και αποφασιστικά μέτρα σε περίπτωση που τα εν λόγω ιδρύματα, οι χρηματοδοτικές εταιρείες συμμετοχών και οι μικτές χρηματοοικονομικές εταιρείες συμμετοχών, καθώς και τα υπεύθυνα διευθυντικά στελέχη τους, δεν συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις προληπτικής εποπτείας ή τις εποπτικές αποφάσεις.

(27)

Για να διασφαλιστούν ίσοι όροι ανταγωνισμού στον τομέα των εξουσιών επιβολής κυρώσεων, τα κράτη μέλη θα πρέπει να υποχρεούνται να προβλέπουν αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές διοικητικές κυρώσεις, περιοδικές χρηματικές ποινές και άλλα διοικητικά μέτρα σε σχέση με παραβάσεις των εθνικών διατάξεων μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο της οδηγίας 2013/36/ΕΕ, καθώς και παραβάσεις του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013 ή αποφάσεων που λαμβάνει η αρμόδια αρχή με βάση τις εν λόγω διατάξεις ή τον εν λόγω κανονισμό. Οι εν λόγω διοικητικές κυρώσεις, περιοδικές χρηματικές ποινές και λοιπά διοικητικά μέτρα θα πρέπει να πληρούν ορισμένες ελάχιστες απαιτήσεις, συμπεριλαμβανομένων των ελάχιστων εξουσιών που θα πρέπει να διαθέτουν οι αρμόδιες αρχές ώστε να είναι σε θέση να τα επιβάλλουν, των κριτηρίων που θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη οι αρμόδιες αρχές κατά την εφαρμογή τους, των απαιτήσεων δημοσιοποίησης ή του ύψους των διοικητικών κυρώσεων και των περιοδικών χρηματικών ποινών. Θα πρέπει να ανατεθεί στην ΕΑΤ η υποβολή έκθεσης σχετικά με την συνεργασία μεταξύ των αρμόδιων αρχών στο πλαίσιο εφαρμογής διοικητικών κυρώσεων, περιοδικών χρηματικών ποινών και άλλων διοικητικών μέτρων.

(28)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να μπορούν να επιβάλλουν διοικητικές κυρώσεις όταν η σχετική παράβαση υπόκειται επίσης στο εθνικό ποινικό δίκαιο. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τυχόν προηγούμενες ποινικές κυρώσεις που ενδέχεται να έχουν επιβληθεί για την ίδια παράβαση στο φυσικό ή νομικό πρόσωπο που ευθύνεται για την εν λόγω παράβαση, όταν καθορίζουν το είδος των διοικητικών κυρώσεων ή άλλων διοικητικών μέτρων και το ύψος των διοικητικών χρηματικών προστίμων. Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται ότι η αυστηρότητα όλων των διοικητικών κυρώσεων και άλλων διοικητικών μέτρων που επιβάλλονται με τιμωρητικούς σκοπούς σε περίπτωση συσσώρευσης διοικητικών και ποινικών διαδικασιών που προκύπτουν από την ίδια παράνομη συμπεριφορά περιορίζεται στην απολύτως αναγκαία βάσει της σοβαρότητας της σχετικής παράβασης. Για τον σκοπό αυτό, τα κράτη μέλη θα πρέπει να θεσπίζουν κατάλληλους μηχανισμούς για να διασφαλίζεται ότι οι αρμόδιες αρχές και οι δικαστικές αρχές ενημερώνονται δεόντως και εγκαίρως για κάθε διοικητική ή ποινική διαδικασία που κινείται κατά του ίδιου φυσικού ή νομικού προσώπου.

(29)

Τα διοικητικά χρηματικά πρόστιμα θα πρέπει να έχουν αποτρεπτικό αποτέλεσμα προκειμένου να αποτρέπεται το ενδεχόμενο το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που παραβαίνει τις εθνικές διατάξεις μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο της οδηγίας 2013/36/ΕΕ ή τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 575/2013 να επιδοθεί στην ίδια ή παρόμοια συμπεριφορά στο μέλλον. Τα διοικητικά χρηματικά πρόστιμα που επιβάλλονται σε νομικά πρόσωπα θα πρέπει να εφαρμόζονται με συνέπεια, ειδικότερα όσον αφορά τον καθορισμό του μέγιστου ποσού τέτοιων διοικητικών κυρώσεων, το οποίο θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τον συνολικό ετήσιο καθαρό κύκλο εργασιών της σχετικής επιχείρησης. Ωστόσο, ο συνολικός ετήσιος καθαρός κύκλος εργασιών κατά την έννοια της οδηγίας 2013/36/ΕΕ δεν είναι επί του παρόντος ούτε εξαντλητικός ούτε αρκετά σαφής ώστε να εξασφαλίζονται ίσοι όροι ανταγωνισμού κατά την επιβολή διοικητικών χρηματικών προστίμων. Για να διασφαλίζεται ο συνεπής υπολογισμός σε ολόκληρη την Ένωση, η οδηγία 2013/36/ΕΕ θα πρέπει να προβλέπει κατάλογο στοιχείων που πρέπει να περιλαμβάνονται στον υπολογισμό του συνολικού ετήσιου καθαρού κύκλου εργασιών.

(30)

Εκτός από τις διοικητικές χρηματικές κυρώσεις, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να έχουν την εξουσία να επιβάλλουν περιοδικές χρηματικές ποινές σε ιδρύματα, χρηματοδοτικές εταιρείες συμμετοχών, μικτές χρηματοοικονομικές εταιρείες συμμετοχών και στα μέλη του διοικητικού οργάνου με διοικητική αρμοδιότητα, στα ανώτερα διοικητικά στελέχη, στους επικεφαλής κρίσιμων λειτουργιών, σε άλλα πρόσωπα που αναλαμβάνουν σημαντικούς κινδύνους και σε οποιαδήποτε άλλα φυσικά πρόσωπα που υπέχουν ευθύνη σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο για παράβαση της υποχρέωσης συμμόρφωσης με τις εθνικές διατάξεις μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο της οδηγίας 2013/36/ΕΕ, ή με τις υποχρεώσεις τους βάσει του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013 ή βάσει απόφασης που λαμβάνει αρμόδια αρχή με βάση τις εν λόγω διατάξεις ή τον εν λόγω κανονισμό. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να θεσπίσουν ειδικούς κανόνες και αποτελεσματικούς μηχανισμούς όσον αφορά την επιβολή των περιοδικών χρηματικών ποινών. Θα πρέπει να επιβάλλονται περιοδικές χρηματικές ποινές όταν συνεχίζεται η παράβαση. Με την επιφύλαξη των δικονομικών δικαιωμάτων που διαθέτουν τα θιγόμενα πρόσωπα σύμφωνα με το εφαρμοστέο δίκαιο, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος ακρόασης των εν λόγω προσώπων, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να είναι σε θέση να επιβάλλουν περιοδικές χρηματικές ποινές χωρίς να χρειάζεται να απευθύνουν προηγουμένως στον παραβάτη αίτημα, εντολή ή προειδοποίηση με το (την) οποίο(-α) απαιτούν την αποκατάσταση της συμμόρφωσης. Δεδομένου ότι σκοπός των περιοδικών χρηματικών ποινών είναι να υποχρεώνονται τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα να τερματίζουν μια συνεχιζόμενη παράβαση, η επιβολή περιοδικών χρηματικών ποινών δεν θα πρέπει να εμποδίζει τις αρμόδιες αρχές να επιβάλλουν επακόλουθες διοικητικές κυρώσεις για την ίδια παράβαση. Οι περιοδικές χρηματικές ποινές θα πρέπει να μπορούν να επιβάλλονται σε συγκεκριμένη ημερομηνία και να αρχίζουν να ισχύουν σε μεταγενέστερη ημερομηνία. Εκτός εάν προβλέπεται διαφορετικά από τα κράτη μέλη, οι περιοδικές χρηματικές ποινές θα πρέπει να υπολογίζονται σε καθημερινή βάση.

(31)

Προκειμένου να εξασφαλίζεται το ευρύτερο δυνατό πεδίο δράσης έπειτα από παράβαση και να μπορούν να αποτρέπονται περαιτέρω παραβάσεις, ανεξαρτήτως του εάν τέτοιες παραβάσεις υπόκεινται σε διοικητικές κυρώσεις ή άλλα διοικητικά μέτρα βάσει του εθνικού δικαίου, τα κράτη μέλη θα πρέπει να μπορούν να προβλέπουν επιπλέον διοικητικές κυρώσεις και υψηλότερο επίπεδο διοικητικών χρηματικών ποινών και περιοδικών χρηματικών ποινών.

(32)

Κατά την επιβολή περιοδικών χρηματικών ποινών, η αρμόδια αρχή θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τον δυνητικό αντίκτυπο της περιοδικής χρηματικής ποινής στην χρηματοοικονομική κατάσταση του νομικού ή φυσικού προσώπου που διαπράττει την παράβαση, και να επιδιώκει να αποτρέπει το ενδεχόμενο η ποινή να οδηγήσει το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που διαπράττει παράβαση σε αφερεγγυότητα, να το οδηγήσει σε σοβαρή οικονομική δυσχέρεια ή να αντιπροσωπεύει δυσανάλογο ποσοστό του ετήσιου εισοδήματος του φυσικού προσώπου ή του συνολικού ετήσιου κύκλου εργασιών του νομικού προσώπου. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει επίσης να διασφαλίζουν την επιβολή περιοδικών χρηματικών ποινών στα μέλη του διοικητικού οργάνου, στα ανώτερα διοικητικά στελέχη, στα πρόσωπα που κατέχουν καίριες θέσεις, σε άλλα πρόσωπα που αναλαμβάνουν σημαντικούς κινδύνους και σε κάθε άλλο φυσικό πρόσωπο που έχει προσδιοριστεί ως άμεσα υπεύθυνο για την παράβαση, είτε μεμονωμένα είτε συλλογικά.

(33)

Σε εξαιρετικές περιστάσεις, όταν το νομικό σύστημα του κράτους μέλους δεν επιτρέπει την επιβολή των διοικητικών κυρώσεων που προβλέπονται στην παρούσα οδηγία, θα πρέπει να είναι δυνατό να εφαρμόζονται κατ’ εξαίρεση οι κανόνες σχετικά με τις διοικητικές κυρώσεις κατά τρόπο ώστε η κύρωση να κινείται από την αρμόδια αρχή και να επιβάλλεται από δικαστική αρχή. Ωστόσο, είναι αναγκαίο τα εν λόγω κράτη μέλη να διασφαλίζουν ότι η εφαρμογή τέτοιων κανόνων και κυρώσεων έχει ισοδύναμο αποτέλεσμα με τις διοικητικές κυρώσεις που επιβάλλονται από τις αρμόδιες αρχές. Συνεπώς, οι προβλεπόμενες κυρώσεις θα πρέπει να είναι αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές.

(34)

Προκειμένου να προβλεφθούν κατάλληλες κυρώσεις για παραβάσεις των εθνικών διατάξεων μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο της οδηγίας 2013/36/ΕΕ και παραβάσεις του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013, θα πρέπει να συμπληρωθεί ο κατάλογος των παραβάσεων που υπόκεινται σε διοικητικές κυρώσεις, περιοδικές χρηματικές ποινές και άλλα διοικητικά μέτρα. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να τροποποιηθεί ο κατάλογος των παραβάσεων που προβλέπονται στην οδηγία 2013/36/ΕΕ.

(35)

Μετά την εισαγωγή του Διεθνούς Προτύπου Χρηματοοικονομικής Αναφοράς 9 Χρηματοοικονομικά μέσα (ΔΠΧΑ 9) την 1η Ιανουαρίου 2018, το αποτέλεσμα των υπολογισμών των αναμενόμενων πιστωτικών ζημιών, το οποίο βασίζεται σε προσεγγίσεις ανάπτυξης υποδειγμάτων, επηρεάζει άμεσα το ύψος των ιδίων κεφαλαίων και τους κανονιστικούς δείκτες των ιδρυμάτων. Οι ίδιες προσεγγίσεις ανάπτυξης υποδειγμάτων αποτελούν επίσης τη βάση υπολογισμού των αναμενόμενων πιστωτικών ζημιών, όταν τα ιδρύματα εφαρμόζουν εθνικά λογιστικά πλαίσια. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό οι αρμόδιες αρχές και η ΕΑΤ να έχουν σαφή εικόνα του αντικτύπου που έχουν οι εν λόγω υπολογισμοί στο εύρος τιμών για τα σταθμισμένα ως προς τον κίνδυνο στοιχεία ενεργητικού και τις απαιτήσεις ιδίων κεφαλαίων που προκύπτουν για παρόμοια ανοίγματα. Για τον σκοπό αυτό, η συγκριτική αξιολόγηση θα πρέπει να καλύπτει και τις εν λόγω προσεγγίσεις ανάπτυξης υποδειγμάτων. Δεδομένου ότι τα ιδρύματα που υπολογίζουν τις απαιτήσεις ιδίων κεφαλαίων σύμφωνα με την τυποποιημένη προσέγγιση για τον πιστωτικό κίνδυνο μπορούν επίσης να χρησιμοποιούν υποδείγματα για τον υπολογισμό των αναμενόμενων πιστωτικών ζημιών εντός του πλαισίου του ΔΠΧΑ 9, τα εν λόγω ιδρύματα θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνονται στη συγκριτική αξιολόγηση, λαμβανομένης υπόψη της αρχής της αναλογικότητας.

(36)

Ο κανονισμός (ΕΕ) 2019/876 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (12) τροποποίησε τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 575/2013 θεσπίζοντας ένα αναθεωρημένο πλαίσιο κινδύνου αγοράς που ανέπτυξε η Επιτροπή της Βασιλείας για την τραπεζική εποπτεία. Η εναλλακτική τυποποιημένη προσέγγιση που αποτελεί μέρος του εν λόγω νέου πλαισίου επιτρέπει στα ιδρύματα να υποδειγματοποιούν ορισμένες παραμέτρους που χρησιμοποιούνται για τον υπολογισμό των σταθμισμένων ως προς τον κίνδυνο στοιχείων ενεργητικού και των απαιτήσεων ιδίων κεφαλαίων όσον αφορά τον κίνδυνο αγοράς. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό οι αρμόδιες αρχές και η ΕΑΤ να έχουν σαφή εικόνα του εύρους τιμών για τα σταθμισμένα ως προς τον κίνδυνο στοιχεία ενεργητικού και τις απαιτήσεις ιδίων κεφαλαίων που προκύπτουν για παρόμοια ανοίγματα, όχι μόνο στο πλαίσιο της εναλλακτικής προσέγγισης εσωτερικού υποδείγματος, αλλά και στο πλαίσιο της εναλλακτικής τυποποιημένης προσέγγισης. Συνεπώς, η συγκριτική αξιολόγηση του κινδύνου αγοράς θα πρέπει να καλύπτει την αναθεωρημένη τυποποιημένη προσέγγιση και την αναθεωρημένη προσέγγιση εσωτερικού υποδείγματος, λαμβανομένης υπόψη της αρχής της αναλογικότητας.

(37)

Η παγκόσμια μετάβαση προς μια βιώσιμη οικονομία, όπως κατοχυρώνεται στη συμφωνία του Παρισιού (13), η οποία εγκρίθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2015 στο πλαίσιο της σύμβασης-πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή («συμφωνία του Παρισιού»), και στην Ατζέντα του 2030 των Ηνωμένων Εθνών για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, θα απαιτήσει βαθύ κοινωνικοοικονομικό μετασχηματισμό και θα εξαρτηθεί από την κινητοποίηση σημαντικών χρηματοδοτικών πόρων από τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, την οποία δρομολόγησε η Επιτροπή στην ανακοίνωση που εξέδωσε στις 11 Δεκεμβρίου 2019, δεσμεύει την Ένωση να καταστεί κλιματικά ουδέτερη έως το 2050. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη στήριξη της εν λόγω μετάβασης, η οποία δεν αφορά μόνο την αξιοποίηση και την υποστήριξη των ευκαιριών που θα προκύψουν, αλλά και την ορθή διαχείριση των κινδύνων που μπορεί να συνεπάγεται. Καθώς οι κίνδυνοι αυτοί μπορεί να έχουν επιπτώσεις στη σταθερότητα τόσο μεμονωμένων ιδρυμάτων όσο και του χρηματοπιστωτικού συστήματος στο σύνολό του, είναι απαραίτητο ένα ενισχυμένο κανονιστικό πλαίσιο προληπτικής εποπτείας το οποίο να ενσωματώνει καλύτερα τους σχετικούς κινδύνους.

(38)

Η πρωτόγνωρης κλίμακας μετάβαση προς μια βιώσιμη, κλιματικά ουδέτερη και κυκλική οικονομία θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Το 2018 το δίκτυο κεντρικών τραπεζών και εποπτικών αρχών για την ενσωμάτωση της οικολογικής διάστασης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα αναγνώρισε ότι οι κίνδυνοι που συνδέονται με το κλίμα αποτελούν πηγή χρηματοοικονομικού κινδύνου. Η ανακοίνωση που εξέδωσε η Επιτροπή στις 6 Ιουλίου 2021 με τίτλο «Στρατηγική χρηματοδότησης της μετάβασης προς τη βιώσιμη οικονομία» («ανανεωμένη στρατηγική για βιώσιμη χρηματοδότηση») επισημαίνει ότι οι ΠΚΔ κίνδυνοι, καθώς και οι κίνδυνοι που προκύπτουν από τις φυσικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, της απώλειας βιοποικιλότητας και της ευρύτερης υποβάθμισης του περιβάλλοντος των οικοσυστημάτων ειδικότερα, αποτελούν πρωτόγνωρη πρόκληση για την οικονομία της Ένωσης και τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι κίνδυνοι αυτοί παρουσιάζουν ιδιαιτερότητες, όπως ο μακροχρόνιος χαρακτήρας τους και οι διαφορετικές επιπτώσεις τους σε βραχυπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Η ιδιαιτερότητα των κινδύνων που σχετίζονται με το κλίμα και άλλων περιβαλλοντικών κινδύνων, για παράδειγμα κινδύνων που προκύπτουν από την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και την απώλεια βιοποικιλότητας, όσον αφορά τόσο τους σχετιζόμενους με τη μετάβαση κινδύνους όσο και τους υλικούς κινδύνους, απαιτεί, ειδικότερα, τη διαχείριση των εν λόγω κινδύνων με μακροπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα τουλάχιστον δέκα ετών.

(39)

Ο μακροπρόθεσμος χαρακτήρας και το βάθος της μετάβασης προς μια βιώσιμη, κλιματικά ουδέτερη και κυκλική οικονομία θα επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στα επιχειρηματικά μοντέλα των ιδρυμάτων. Η κατάλληλη προσαρμογή του χρηματοπιστωτικού τομέα, και ειδικότερα των πιστωτικών ιδρυμάτων, είναι αναγκαία για να επιτευχθεί ο στόχος μηδενικών καθαρών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στην οικονομία της Ένωσης έως το 2050, ενώ παράλληλα διατηρούνται υπό έλεγχο οι εγγενείς κίνδυνοι. Ως εκ τούτου, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να αξιολογούν αυτή τη διαδικασία προσαρμογής και να παρεμβαίνουν σε περιπτώσεις στις οποίες τα ιδρύματα διαχειρίζονται κλιματικούς κινδύνους, καθώς και κινδύνους που προκύπτουν από την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και την απώλεια βιοποικιλότητας, κατά τρόπο που θέτει σε κίνδυνο τη σταθερότητα των επιμέρους ιδρυμάτων ή τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα συνολικά. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει επίσης να παρακολουθούν και να εξουσιοδοτούνται να ενεργούν όταν υπάρχουν κίνδυνοι που προκύπτουν στο πλαίσιο των συναφών κανονιστικών στόχων της Ένωσης και των κρατών μελών όσον αφορά τους ΠΚΔ παράγοντες, για παράδειγμα όπως ορίζονται στον κανονισμό (ΕΕ) 2021/1119 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (14), την ανακοίνωση που εξέδωσε η Επιτροπή στις 14 Ιουλίου 2021 με τίτλο «“Προσαρμογή στον στόχο του 55 %”: υλοποίηση του στόχου της ΕΕ για το κλίμα με ορίζοντα το 2030 στην πορεία προς την κλιματική ουδετερότητα» (δέσμη μέτρων «Προσαρμογή στον στόχο του 55 %») και το παγκόσμιο πλαίσιο για τη βιοποικιλότητα Κουνμίνγκ-Μόντρεαλ που θεσπίστηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022 από τη Διάσκεψη των Μερών της Σύμβασης για τη Βιολογική Ποικιλότητα των Ηνωμένων Εθνών, καθώς επίσης, σε περίπτωση ιδρυμάτων που δραστηριοποιούνται σε διεθνές επίπεδο, των νομικών και κανονιστικών στόχων τρίτων χωρών, που έχουν ως αποτέλεσμα την εμφάνιση κινδύνων για τα επιχειρηματικά μοντέλα και τις στρατηγικές τους ή για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει επίσης να εξουσιοδοτούνται να ενισχύουν τους στόχους, τα μέτρα και τις δράσεις των σχεδίων προληπτικής εποπτείας των ιδρυμάτων όταν αυτά θεωρούνται ανεπαρκή για την αντιμετώπιση των ΠΚΔ κινδύνων σε βραχυπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα και θα μπορούσαν, στο πλαίσιο αυτό, να ενέχουν σημαντικούς κινδύνους για τη φερεγγυότητά τους. Οι κλιματικοί κίνδυνοι και, γενικότερα, οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι θα πρέπει να εξετάζονται από κοινού με τους κοινωνικούς κινδύνους και τους κινδύνους διακυβέρνησης σε μία ενιαία κατηγορία κινδύνου, ώστε να καταστεί δυνατή η ολοκληρωμένη και συντονισμένη ενσωμάτωση αυτών των παραγόντων, δεδομένου ότι συχνά είναι αλληλένδετοι. Οι ΠΚΔ κίνδυνοι συνδέονται στενά με την έννοια της βιωσιμότητας, καθώς οι ΠΚΔ παράγοντες αντιπροσωπεύουν τους τρεις βασικούς πυλώνες της βιωσιμότητας.

(40)

Για να διατηρηθεί επαρκής ανθεκτικότητα στις αρνητικές επιπτώσεις των ΠΚΔ παραγόντων, τα ιδρύματα που είναι εγκατεστημένα στην Ένωση πρέπει να είναι σε θέση να εντοπίζουν, να μετρούν και να διαχειρίζονται συστηματικά τους ΠΚΔ κινδύνους, και οι εποπτικές αρχές τους θα πρέπει να υποχρεούνται να αξιολογούν τους κινδύνους τόσο σε επίπεδο μεμονωμένου ιδρύματος όσο και σε συστημικό επίπεδο, δίνοντας προτεραιότητα σε περιβαλλοντικούς παράγοντες και μεταβαίνοντας σταδιακά προς άλλους παράγοντες βιωσιμότητας, καθώς εξελίσσονται οι μεθοδολογίες και τα εργαλεία εκτίμησης. Τα ιδρύματα θα πρέπει να υποχρεούνται να αξιολογούν την εναρμόνιση των χαρτοφυλακίων τους με τη φιλοδοξία της Ένωσης να καταστεί κλιματικά ουδέτερη έως το 2050, καθώς και να αποτρέψει την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και την απώλεια βιοποικιλότητας. Τα ιδρύματα θα πρέπει να έχουν την υποχρέωση να καθορίσουν ειδικά σχέδια για την αντιμετώπιση των χρηματοοικονομικών κινδύνων που προκύπτουν, βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, από ΠΚΔ παράγοντες, μεταξύ άλλων από τις τάσεις μετάβασης στο πλαίσιο των συναφών κανονιστικών στόχων της Ένωσης και των κρατών μελών, για παράδειγμα όπως καθορίζονται στη συμφωνία του Παρισιού, στον κανονισμό (ΕΕ) 2021/1119, στη δέσμη μέτρων «Προσαρμογή στον στόχο του 55 %» και στο παγκόσμιο πλαίσιο για τη βιοποικιλότητα Κουνμίνγκ-Μόντρεαλ, καθώς επίσης, σε περίπτωση ιδρυμάτων που δραστηριοποιούνται σε διεθνές επίπεδο, των νομικών και κανονιστικών στόχων τρίτων χωρών. Τα ιδρύματα θα πρέπει να υποχρεούνται να διαθέτουν άρτιο πλαίσιο διακυβέρνησης και εσωτερικές διαδικασίες για τη διαχείριση των ΠΚΔ κινδύνων και να εφαρμόζουν στρατηγικές εγκεκριμένες από τα διοικητικά τους όργανα οι οποίες λαμβάνουν υπόψη όχι μόνο τις τρέχουσες αλλά και τις μακροχρόνιες επιπτώσεις των ΠΚΔ παραγόντων. Η συλλογική γνώση και ευαισθητοποίηση των διοικητικών οργάνων των ιδρυμάτων σχετικά με τους ΠΚΔ παράγοντες και η κατανομή των εσωτερικών κεφαλαίων για την αντιμετώπιση των ΠΚΔ κινδύνων θα έχουν επίσης καίρια σημασία για την ενίσχυση της ανθεκτικότητας έναντι των αρνητικών επιπτώσεων αυτών των κινδύνων. Λόγω των ιδιαιτεροτήτων των ΠΚΔ κινδύνων, η κατανόηση, οι μετρήσεις και οι πρακτικές διαχείρισής τους μπορεί να διαφέρουν σημαντικά μεταξύ των ιδρυμάτων. Για να διασφαλιστεί σύγκλιση σε ολόκληρη την Ένωση και ενιαία αντίληψη για τους ΠΚΔ κινδύνους, θα πρέπει να προβλεφθούν κατάλληλοι ορισμοί και ελάχιστα πρότυπα για την εκτίμηση των κινδύνων αυτών σε κανονιστικό πλαίσιο προληπτικής εποπτείας. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, θα πρέπει να διατυπωθούν ορισμοί στην οδηγία 2013/36/ΕΕ και η ΕΑΤ θα πρέπει να εξουσιοδοτηθεί να προσδιορίσει ένα ελάχιστο σύνολο μεθοδολογιών αναφοράς για την εκτίμηση των επιπτώσεων των ΠΚΔ κινδύνων στη χρηματοπιστωτική σταθερότητα των ιδρυμάτων, δίνοντας προτεραιότητα στις επιπτώσεις των περιβαλλοντικών παραγόντων. Δεδομένου ότι ο προορατικός χαρακτήρας των ΠΚΔ κινδύνων σημαίνει ότι η ανάλυση σεναρίων και οι προσομοιώσεις ακραίων καταστάσεων, από κοινού με τα σχέδια για την αντιμετώπιση των εν λόγω κινδύνων, αποτελούν ιδιαιτέρως πληροφοριακά εργαλεία αξιολόγησης, η ΕΑΤ θα πρέπει επίσης να εξουσιοδοτείται να αναπτύσσει ενιαία κριτήρια για το περιεχόμενο των σχεδίων αντιμετώπισης των εν λόγω κινδύνων και για τον καθορισμό σεναρίων και την εφαρμογή των μεθόδων προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων. Η ΕΑΤ θα πρέπει να βασίζει τα σενάρια της στα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία, αξιοποιώντας το έργο του δικτύου κεντρικών τραπεζών και εποπτικών αρχών για την ενσωμάτωση της οικολογικής διάστασης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις προσπάθειες της Επιτροπής να ενισχύσει τη συνεργασία μεταξύ όλων των σχετικών δημόσιων αρχών με σκοπό την ανάπτυξη κοινής μεθοδολογικής βάσης, όπως περιγράφεται στην ανανεωμένη στρατηγική για τη βιώσιμη χρηματοδότηση. Προτεραιότητα θα πρέπει να δοθεί στους περιβαλλοντικούς κινδύνους, συμπεριλαμβανομένων των κινδύνων που συνδέονται με το κλίμα και των κινδύνων που προκύπτουν από την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και την απώλεια βιοποικιλότητας, λόγω του επείγοντος χαρακτήρα τους και της ιδιαίτερης σημασίας που έχουν για την εκτίμησή τους η ανάλυση σεναρίων και οι προσομοιώσεις ακραίων καταστάσεων.

(41)

Ως σημαντικοί χορηγοί χρηματοδότησης για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά στην Ένωση, τα ιδρύματα έχουν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης σε ολόκληρη την Ένωση. Για να επιτύχει η Ένωση τον γενικό στόχο της για επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας έως το 2050, όπως ορίζεται στον κανονισμό (ΕΕ) 2021/1119, τα ιδρύματα πρέπει να ενσωματώσουν στις πολιτικές και τις δραστηριότητές τους τον ρόλο της προώθησης της βιώσιμης ανάπτυξης. Για να υλοποιηθεί αυτή η διαδικασία ενσωμάτωσης, τα επιχειρηματικά μοντέλα και οι στρατηγικές των ιδρυμάτων πρέπει να εκτιμώνται σε σχέση με τους σχετικούς κανονιστικούς στόχους της Ένωσης για μια βιώσιμη οικονομία, μεταξύ άλλων, για παράδειγμα, με τα μέτρα που ορίζει η Ευρωπαϊκή Επιστημονική Συμβουλευτική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή, ώστε να εντοπίζονται οι ΠΚΔ κίνδυνοι που προκύπτουν από τις αναντιστοιχίες. Όταν τα ιδρύματα δημοσιοποιούν τους στόχους βιωσιμότητας και τις δεσμεύσεις τους στο πλαίσιο άλλων υποχρεωτικών ή εθελοντικών πλαισίων βιωσιμότητας, όπως δυνάμει της οδηγίας 2013/34/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (15), οι εν λόγω στόχοι και δεσμεύσεις θα πρέπει να συνάδουν με τα ειδικά σχέδια για την αντιμετώπιση των ΠΚΔ κινδύνων που αντιμετωπίζουν βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να αξιολογούν, μέσω των σχετικών εποπτικών δραστηριοτήτων τους, τον βαθμό στον οποίο τα ιδρύματα αντιμετωπίζουν ΠΚΔ κινδύνους και διαθέτουν συνοδευτικές πολιτικές διαχείρισης και επιχειρησιακές δράσεις που αντικατοπτρίζονται στους στόχους και τα ορόσημα που καθορίζονται στα οικεία σχέδια προληπτικής εποπτείας, τα οποία συνάδουν με τις δημοσιοποιημένες δεσμεύσεις βιωσιμότητάς τους στο πλαίσιο της διαδικασίας προσαρμογής στην κλιματική ουδετερότητα έως το 2050. Για την προώθηση της ορθής και αποτελεσματικής εποπτείας των κινδύνων, καθώς και της συμπεριφοράς των διοικητικών στελεχών σύμφωνα με τη μακροπρόθεσμη στρατηγική τους για τη βιωσιμότητα, η διάθεση για ανάληψη κινδύνων από τα ιδρύματα σε σχέση με τους ΠΚΔ κινδύνους θα πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος των πολιτικών και πρακτικών αποδοχών τους.

(42)

Οι ΠΚΔ κίνδυνοι μπορεί να έχουν εκτεταμένες συνέπειες στη σταθερότητα μεμονωμένων ιδρυμάτων αλλά και του χρηματοπιστωτικού συστήματος στο σύνολό του. Ως εκ τούτου, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να συνεκτιμούν σταθερά τους εν λόγω κινδύνους κατά τις σχετικές εποπτικές δραστηριότητές τους, συμπεριλαμβανομένης της διαδικασίας εποπτικής εξέτασης και αξιολόγησης και της προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων των εν λόγω κινδύνων. Η Επιτροπή, με το Μέσο Τεχνικής Υποστήριξης που θεσπίστηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2021/240 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (16), παρέχει στις εθνικές αρμόδιες αρχές στήριξη για την ανάπτυξη και την εφαρμογή μεθοδολογιών προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων και θα συνεχίσει να παρέχει τεχνική υποστήριξη στο πλαίσιο αυτό. Ωστόσο, οι μεθοδολογίες προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων για τους ΠΚΔ κινδύνους εφαρμόζονταν μέχρι στιγμής κυρίως με διερευνητικό τρόπο. Προκειμένου να ενσωματωθούν οι προσομοιώσεις ακραίων καταστάσεων για ΠΚΔ κινδύνους σταθερά και με συνέπεια στην εποπτεία, η ΕΑΤ, η Ευρωπαϊκή Εποπτική Αρχή (Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφαλίσεων και Επαγγελματικών Συντάξεων) (ΕΑΑΕΣ) που θεσπίστηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1094/2010 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (17) και η Ευρωπαϊκή Εποπτική Αρχή (Ευρωπαϊκή Αρχή Κινητών Αξιών και Αγορών) (ΕΑΚΑΑ) που θεσπίστηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1095/2010 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (18) θα πρέπει να αναπτύξουν από κοινού κατευθυντήριες γραμμές για τη διασφάλιση συνεκτικών παραμέτρων και κοινών μεθοδολογιών για τις προσομοιώσεις ακραίων καταστάσεων όσον αφορά τους ΠΚΔ κινδύνους. Οι προσομοιώσεις ακραίων καταστάσεων για τους εν λόγω κινδύνους θα πρέπει να ξεκινούν από παράγοντες που συνδέονται με το κλίμα και το περιβάλλον και, καθώς καθίστανται διαθέσιμα περισσότερα δεδομένα και μεθοδολογίες για τους ΠΚΔ κινδύνους με σκοπό να στηρίξουν την ανάπτυξη πρόσθετων εργαλείων για την αξιολόγηση των ποσοτικών επιπτώσεών τους στους χρηματοοικονομικούς κινδύνους, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να εκτιμούν όλο και περισσότερο τον αντίκτυπο των εν λόγω κινδύνων στις οικείες εκτιμήσεις επάρκειας των ιδρυμάτων. Προκειμένου να διασφαλιστεί η σύγκλιση των εποπτικών πρακτικών, η ΕΑΤ θα πρέπει να εκδίδει κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την ενιαία ένταξη των ΠΚΔ κινδύνων στη διαδικασία εποπτικής εξέτασης και αξιολόγησης.

(43)

Οι διατάξεις της οδηγίας 2013/36/ΕΕ σχετικά με το πλαίσιο του αποθέματος ασφαλείας συστημικού κινδύνου μπορούν ήδη να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση διαφόρων ειδών συστημικών κινδύνων, συμπεριλαμβανομένων των συστημικών κινδύνων που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή. Στον βαθμό που οι αρμόδιες αρχές ή οι εντεταλμένες αρχές του ιδρύματος θεωρούν ότι οι κίνδυνοι που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή ενδέχεται να έχουν σοβαρές αρνητικές συνέπειες για το χρηματοπιστωτικό σύστημα και την πραγματική οικονομία των κρατών μελών, θα πρέπει να θεσπίσουν ένα ποσοστό αποθέματος ασφαλείας συστημικού κινδύνου, το οποίο θα μπορούσε επίσης να εφαρμοστεί σε ορισμένα σύνολα ή υποσύνολα ανοιγμάτων, για παράδειγμα σε εκείνα που υπόκεινται σε φυσικούς κινδύνους και κινδύνους μετάβασης που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή, σε περίπτωση που θεωρούν ότι η θέσπιση του εν λόγω ποσοστού είναι αποτελεσματική και αναλογική για τον μετριασμό των εν λόγω κινδύνων.

(44)

Οι αγορές κρυπτοστοιχείων αναπτύσσονται ραγδαία τα τελευταία χρόνια. Για την αντιμετώπιση δυνητικών κινδύνων για τα ιδρύματα λόγω ανοιγμάτων τους σε κρυπτοστοιχεία που δεν καλύπτονται επαρκώς από το υφιστάμενο πλαίσιο προληπτικής εποπτείας, η Επιτροπή της Βασιλείας για την τραπεζική εποπτεία ανέπτυξε πρότυπο για την προληπτική αντιμετώπιση ανοιγμάτων σε κρυπτοστοιχεία. Κομμάτι του προτύπου αυτού αφορά τη διαχείριση κινδύνου από τα ιδρύματα και την εφαρμογή της διαδικασίας εποπτικού ελέγχου και αξιολόγησης στα ιδρύματα. Τα ιδρύματα με άμεσα ή έμμεσα ανοίγματα σε κρυπτοστοιχεία ή τα ιδρύματα που παρέχουν συναφείς υπηρεσίες για οποιαδήποτε μορφή κρυπτοστοιχείων θα πρέπει να υποχρεούνται να εφαρμόζουν πολιτικές, διαδικασίες και πρακτικές διαχείρισης κινδύνων, προκειμένου να διαχειρίζονται κατάλληλα τους κινδύνους που προκαλούνται από τα ανοίγματά τους σε κρυπτοστοιχεία. Ειδικότερα, στις δραστηριότητές τους για τη διαχείριση κινδύνων, τα ιδρύματα θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους κινδύνους της τεχνολογίας κρυπτοστοιχείων, τους γενικούς κινδύνους της τεχνολογίας πληροφοριών και επικοινωνιών (ΤΠΕ) και του κυβερνοχώρου, τους νομικούς κινδύνους, τους κινδύνους νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και χρηματοδότησης της τρομοκρατίας και τους κινδύνους αποτίμησης. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να είναι σε θέση να λαμβάνουν τα αναγκαία εποπτικά μέτρα όταν οι πρακτικές διαχείρισης κινδύνων των ιδρυμάτων κρίνονται ανεπαρκείς.

(45)

Σκοπός της αξιολόγησης της καταλληλότητας των μελών διοικητικών οργάνων είναι να διασφαλιστεί ότι τα εν λόγω μέλη είναι κατάλληλα για τον ρόλο τους και έχουν καλή φήμη. Η ύπαρξη ενός άρτιου πλαισίου για την αξιολόγηση της καταλληλότητας των μελών του διοικητικού οργάνου και των επικεφαλής κρίσιμων λειτουργιών αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για τη διασφάλιση της ενδεδειγμένης διοίκησης των ιδρυμάτων και της κατάλληλης διαχείρισης των κινδύνων τους. Οι υφιστάμενοι κανόνες δεν διασφαλίζουν ότι το ίδρυμα που διορίζει τα μέλη του διοικητικού οργάνου διενεργεί έγκαιρη αξιολόγηση της καταλληλότητάς τους. Ακόμη, επί του παρόντος δεν υπάρχουν κανόνες για την αξιολόγηση της καταλληλότητας των επικεφαλής κρίσιμων λειτουργιών. Επιπλέον, τα διασυνοριακά ιδρύματα πρέπει να ακολουθούν πολυποίκιλους εθνικούς κανόνες και διαδικασίες, γεγονός που μειώνει την αποτελεσματικότητα του ισχύοντος πλαισίου. Η ύπαρξη αρκετά διαφορετικών απαιτήσεων όσον αφορά την αξιολόγηση της καταλληλότητας σε ολόκληρη την Ένωση αποτελεί ιδιαιτέρως σημαντικό ζήτημα στο πλαίσιο της τραπεζικής ένωσης. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να θεσπιστεί ένα σύνολο κανόνων σε επίπεδο Ένωσης για τη θέσπιση ενός περισσότερο συνεκτικού και προβλέψιμου πλαισίου καταλληλότητας. Κάτι τέτοιο αναμένεται να ενισχύσει την εποπτική σύγκλιση, να καταστήσει περαιτέρω δυνατή την εμπιστοσύνη μεταξύ των αρμόδιων αρχών και να παράσχει στα ιδρύματα μεγαλύτερη ασφάλεια δικαίου. Οι αξιολογήσεις καταλληλότητας αποτελούν σημαντικό εποπτικό στοιχείο μαζί με άλλους μηχανισμούς, όπως η διαδικασία εποπτικής εξέτασης και αξιολόγησης και οι κανόνες για τις αποδοχές, που από κοινού διασφαλίζουν τη χρηστή διακυβέρνηση των ιδρυμάτων.

(46)

Για να διασφαλίζεται η χρηστή διακυβέρνηση, να διευκολύνονται η έκφραση ανεξάρτητων απόψεων και η προαγωγή του κριτικού ελέγχου και να παρουσιάζονται διάφορες απόψεις και εμπειρίες, τα διοικητικά όργανα θα πρέπει να είναι επαρκώς διαφοροποιημένα όσον αφορά την ηλικία, το φύλο, τη γεωγραφική προέλευση και το εκπαιδευτικό και επαγγελματικό υπόβαθρο. Η ισόρροπη εκπροσώπηση των φύλων έχει ιδιαίτερη σημασία για τη διασφάλιση επαρκούς εκπροσώπησης του πληθυσμού και θα πρέπει να προωθείται.

(47)

Έχοντας την πρωταρχική ευθύνη για την αξιολόγηση της καταλληλότητας κάθε μέλους του διοικητικού οργάνου, τα ιδρύματα, οι χρηματοδοτικές εταιρείες συμμετοχών και οι μικτές χρηματοοικονομικές εταιρείες συμμετοχών θα πρέπει να διενεργούν την αρχική αξιολόγηση καταλληλότητας πριν το νέο μέλος να αναλάβει τη θέση, με την επιφύλαξη ορισμένων εξαιρέσεων, την οποία θα ακολουθεί μια επαλήθευση από τις αρμόδιες αρχές. Οι εν λόγω οντότητες θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι οι πληροφορίες σχετικά με την καταλληλότητα των μελών του διοικητικού οργάνου παραμένουν επικαιροποιημένες. Οι εν λόγω οντότητες θα πρέπει να κοινοποιούν τις πληροφορίες αυτές στην αρμόδια αρχή. Μόλις γνωστοποιούνται νέα γεγονότα ή άλλες περιστάσεις που ενδέχεται να επηρεάσουν την καταλληλότητα των μελών του διοικητικού οργάνου, οι εν λόγω οντότητες θα πρέπει να ενημερώνουν τις αρμόδιες αρχές χωρίς περιττή χρονοτριβή. Οι εν λόγω οντότητες θα πρέπει να λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα εάν καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι ένα μέλος ή ένα υποψήφιο μέλος του διοικητικού οργάνου δεν πληροί τις απαιτήσεις καταλληλότητας. Οι ίδιες απαιτήσεις θα πρέπει να ισχύουν και για τους επικεφαλής κρίσιμων λειτουργιών.

(48)

Προκειμένου να διασφαλιστούν η ασφάλεια δικαίου και η προβλεψιμότητα για τις οντότητες, είναι αναγκαίο να θεσπιστούν διαδικαστικοί κανόνες για την επαλήθευση από τις αρμόδιες αρχές της καταλληλότητας των μελών του διοικητικού οργάνου και των επικεφαλής κρίσιμων λειτουργιών σε μεγάλα ιδρύματα. Οι εν λόγω διαδικαστικοί κανόνες θα πρέπει να επιτρέπουν στις αρμόδιες αρχές να ζητούν τυχόν πρόσθετες πληροφορίες, όπου απαιτείται, μεταξύ άλλων μέσω τεκμηρίωσης, συνεντεύξεων και ακροάσεων. Οι πληροφορίες και τα έγγραφα που είναι απαραίτητα για την αξιολόγηση της καταλληλότητας από τις αρμόδιες αρχές, μεταξύ άλλων στο πλαίσιο της αίτησης περί καταλληλότητας που πρέπει να παρέχουν μεγάλα ιδρύματα για μέλη του διοικητικού οργάνου με διοικητική αρμοδιότητα ή τον πρόεδρο του διοικητικού οργάνου με εποπτική αρμοδιότητα πριν την ανάληψη καθηκόντων από υποψήφιο μέλος («εκ των προτέρων αίτηση περί καταλληλότητας»), θα πρέπει να τίθενται στη διάθεση των αρμόδιων αρχών με μέσα που καθορίζονται από τις αρμόδιες αρχές. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να επαναξιολογούν την καταλληλότητα ενός μέλους όταν έχουν μεταβληθεί οι σχετικές πληροφορίες για την καταλληλότητα του μέλους αυτού. Οι αρμόδιες αρχές δεν θα πρέπει να υποχρεούνται να επαναξιολογούν την καταλληλότητα των μελών του διοικητικού οργάνου κατά την ανανέωση της θητείας τους, εκτός εάν έχουν μεταβληθεί σχετικές πληροφορίες που είναι γνωστές στις αρμόδιες αρχές και η εν λόγω μεταβολή ενδέχεται να επηρεάσει την καταλληλότητα του οικείου μέλους. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να έχουν την εξουσία να λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα εάν καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι δεν πληρούνται οι απαιτήσεις καταλληλότητας. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να μπορούν να ζητούν από την αρχή που είναι υπεύθυνη για την εποπτεία της καταπολέμησης της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, σύμφωνα με την οδηγία (ΕΕ) 2015/849, να συμβουλεύεται, ανάλογα με τον βαθμό κινδύνου, τις σχετικές πληροφορίες που αφορούν τα μέλη του διοικητικού οργάνου και να έχει πρόσβαση στην κεντρική βάση δεδομένων για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας.

(49)

Λόγω των κινδύνων που ενέχουν τα μεγάλα ιδρύματα, οι οποίοι προκύπτουν ειδικότερα από πιθανά φαινόμενα μετάδοσης, οι αρμόδιες αρχές των κρατών μελών στα οποία διενεργείται η αξιολόγηση καταλληλότητας της εποπτικής αρχής αφού το μέλος αναλάβει τη θέση στο διοικητικό όργανο, σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο, θα πρέπει να ενημερώνονται χωρίς αδικαιολόγητη καθυστέρηση και αμέσως μόλις υπάρξει σαφής πρόθεση διορισμού ενός μέλους του διοικητικού οργάνου με διοικητική αρμοδιότητα ή του προέδρου του διοικητικού οργάνου με εποπτική αρμοδιότητα. Τα μεγάλα ιδρύματα θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να διασφαλίζουν ότι οι αρμόδιες αρχές λαμβάνουν εκ των προτέρων αίτηση περί καταλληλότητας το αργότερο 30 εργάσιμες ημέρες προτού αναλάβει τη θέση το υποψήφιο μέλος. Η εκ των προτέρων αίτηση περί καταλληλότητας θα πρέπει να συνοδεύεται από όλα τα σχετικά έγγραφα και τις πληροφορίες που απαιτούνται για την αξιολόγηση, ανεξάρτητα από το αν η αξιολόγηση καταλληλότητας από τις αρμόδιες αρχές έχει ολοκληρωθεί πριν ή αφού καταλάβει τη θέση το πρόσωπο. Εάν το ποινικό μητρώο ή άλλα έγγραφα που απαιτούνται βάσει του εθνικού δικαίου ή απαριθμούνται από τις αρμόδιες αρχές καταστούν διαθέσιμα σε μεταγενέστερο στάδιο, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει επίσης να λαμβάνουν τα εν λόγω έγγραφα ή τις πληροφορίες χωρίς αδικαιολόγητη καθυστέρηση. Η εκ των προτέρων αίτηση περί καταλληλότητας θα πρέπει να επιτρέπει στις αρμόδιες αρχές να ξεκινούν την ανάλυσή τους και να προβαίνουν σε ενέργειες στο πλαίσιο της αξιολόγησης. Οι ενέργειες αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν την παρεμπόδιση της ανάληψης της θέσης από το υποψήφιο μέλος για όσο διάστημα η αρμόδια αρχή δεν λαμβάνει επαρκείς πληροφορίες, ή τη συμμετοχή σε ενισχυμένο διάλογο σε περίπτωση που η αρμόδια αρχή έχει ανησυχίες σχετικά με την καταλληλότητα του υποψήφιου μέλους, προκειμένου να διασφαλίζεται ότι το υποψήφιο μέλος είναι ή καθίσταται κατάλληλο κατά την ανάληψη της θέσης. Η ΕΑΤ θα πρέπει να εκδίδει κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τις λεπτομέρειες του εστιασμένου και διεξοδικού διαλόγου μεταξύ της αρμόδιας αρχής και του μεγάλου ιδρύματος, με σκοπό την άρση τυχόν εμποδίων όσον αφορά την καταλληλότητα του υποψήφιου μέλους σε πνεύμα συνεργασίας. Η εκ των προτέρων αίτηση περί καταλληλότητας θα πρέπει να επιτρέπει στις αρμόδιες αρχές να διεξάγουν έγκαιρο διάλογο με μεγάλα ιδρύματα σχετικά με την καταλληλότητα των μελών του διοικητικού οργάνου με διοικητική αρμοδιότητα ή του προέδρου του διοικητικού οργάνου με εποπτική αρμοδιότητα πριν από την ανάληψη των καθηκόντων τους. Ωστόσο, η εκ των προτέρων αίτηση περί καταλληλότητας δεν θα πρέπει να θίγει τα προνόμια και την ευθύνη του μεγάλου ιδρύματος κατά τη διασφάλιση της καταλληλότητας των μελών του διοικητικού οργάνου, ούτε τυχόν εκ των υστέρων αξιολογήσεις που διενεργούνται από τις αρμόδιες αρχές, εφόσον επιτρέπονται σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο.

(50)

Επιπλέον, όσον αφορά τα μεγάλα ιδρύματα, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να εξετάσουν δεόντως το ενδεχόμενο καθορισμού μέγιστης περιόδου για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης περί καταλληλότητας, τουλάχιστον όσον αφορά τον διορισμό των μελών του διοικητικού οργάνου και τον διορισμό του επικεφαλής των λειτουργιών εσωτερικού ελέγχου και του ανώτερου οικονομικού διευθυντή, για μια θέση στα εν λόγω ιδρύματα. Θα πρέπει να είναι δυνατή η παράταση της εν λόγω μέγιστης περιόδου, κατά περίπτωση.

(51)

Η αξιολόγηση περί καταλληλότητας των μελών του διοικητικού οργάνου θα πρέπει να διενεργείται με την επιφύλαξη του εθνικού δικαίου σχετικά με τον διορισμό των εκπροσώπων των εργαζομένων στο διοικητικό όργανο και τον διορισμό των μελών του διοικητικού οργάνου με εποπτική αρμοδιότητα από εκλεγμένα όργανα περιφερειακής ή τοπικής αυτοδιοίκησης. Στις περιπτώσεις αυτές, θα πρέπει να θεσπιστούν κατάλληλες εγγυήσεις για τη διασφάλιση της καταλληλότητας των εν λόγω μελών του διοικητικού οργάνου.

(52)

Έως τις 31 Δεκεμβρίου 2029, η ΕΑΤ, σε στενή συνεργασία με την ΕΚΤ, θα πρέπει να επανεξετάσει και να υποβάλει έκθεση σχετικά με την εφαρμογή και την αποτελεσματικότητα του πλαισίου καταλληλότητας, λαμβάνοντας επίσης υπόψη την αρχή της αναλογικότητας, ιδίως όσον αφορά τα μικρά και μη πολύπλοκα ιδρύματα.

(53)

Η ΕΑΤ θα πρέπει να καταρτίσει κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τα κριτήρια για να προσδιορίζεται αν υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να εικάζεται ότι διαπράττεται ή έχει διαπραχθεί, επιχειρείται ή έχει επιχειρηθεί να διαπραχθεί νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, ή αν υπάρχει αυξημένος τέτοιου είδους κίνδυνος σε σχέση με μια οντότητα. Κατά την κατάρτιση των εν λόγω κατευθυντήριων γραμμών, η ΕΑΤ θα πρέπει να συνεργάζεται με την ΕΑΚΑΑ και με την Αρχή για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας που συστάθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2024/1620 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (19) («Αρχή για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας»). Σε περίπτωση που η Αρχή για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας δεν έχει αρχίσει να λειτουργεί όταν καταρτίζονται οι εν λόγω κατευθυντήριες γραμμές, η ΕΑΤ θα πρέπει να εκδώσει τις εν λόγω κατευθυντήριες γραμμές χωρίς να χρειάζεται να συνεργαστεί με την εν λόγω αρχή.

(54)

Λόγω του ρόλου που παίζει η εκτίμηση της καταλληλότητας για τη συνετή και ορθή διοίκηση των ιδρυμάτων, είναι αναγκαίο να εξοπλιστούν οι αρμόδιες αρχές με νέα εργαλεία για την εκτίμηση της καταλληλότητας των μελών των διοικητικών οργάνων, των ανώτερων διοικητικών στελεχών και των επικεφαλής κρίσιμων λειτουργιών, όπως δηλώσεις αρμοδιοτήτων και καταγραφή καθηκόντων. Τα νέα αυτά εργαλεία θα πρέπει να στηρίζουν επίσης το έργο των αρμόδιων αρχών κατά την επανεξέταση των ρυθμίσεων διακυβέρνησης των ιδρυμάτων στο πλαίσιο της διαδικασίας εποπτικής εξέτασης και αξιολόγησης. Παρά τη συνολική συλλογική ευθύνη του διοικητικού οργάνου, τα ιδρύματα θα πρέπει να υποχρεούνται να καταρτίζουν ατομικές δηλώσεις στις οποίες καθορίζονται οι ρόλοι και τα καθήκοντα όλων των μελών του διοικητικού οργάνου με διοικητική αρμοδιότητα, των ανώτερων διοικητικών στελεχών και των επικεφαλής κρίσιμων λειτουργιών, καθώς και καταγράφονται τα καθήκοντα, συμπεριλαμβανομένων αναλυτικών στοιχείων σχετικά με τις γραμμές αναφοράς, τις γραμμές ευθύνης και τα πρόσωπα που αποτελούν μέρος των ρυθμίσεων διακυβέρνησης του ιδρύματος, καθώς και των καθηκόντων τους. Τα ατομικά καθήκοντα και οι ατομικές ευθύνες τους δεν καθορίζονται πάντοτε με σαφήνεια ή συνέπεια και ενδέχεται να υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες επικαλύπτονται δύο ή περισσότεροι ρόλοι ή παραβλέπονται τομείς καθηκόντων και ευθυνών, επειδή δεν εμπίπτουν αμιγώς στην αρμοδιότητα ενός και μόνο προσώπου. Το εύρος των καθηκόντων και των ευθυνών κάθε προσώπου θα πρέπει να είναι σαφώς καθορισμένο και δεν θα πρέπει να παραλείπεται κανένα καθήκον. Τα εργαλεία αυτά θα πρέπει να διασφαλίζουν περαιτέρω τη λογοδοσία των μελών του διοικητικού οργάνου με εκτελεστική αρμοδιότητα, των ανώτερων διοικητικών στελεχών και των επικεφαλής κρίσιμων λειτουργιών. Επιπλέον, όταν τα κράτη μέλη το κρίνουν αναγκαίο, θα πρέπει να είναι σε θέση να θεσπίζουν ή να διατηρούν αυστηρότερες απαιτήσεις για τα εν λόγω εργαλεία.

(55)

Η απαίτηση πρόσθετων ιδίων κεφαλαίων που καθορίζεται από την αρμόδια αρχή ενός ιδρύματος σύμφωνα με την οδηγία 2013/36/ΕΕ για την αντιμετώπιση κινδύνων πέραν του κινδύνου υπερβολικής μόχλευσης δεν θα πρέπει να αυξάνεται ως αποτέλεσμα της δέσμευσης του ιδρύματος από το κατώτατο όριο που προβλέπεται στον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 575/2013, αν όλες οι υπόλοιπες παράμετροι παραμένουν αμετάβλητες. Επιπλέον, μόλις το ίδρυμα δεσμευτεί από το κατώτατο όριο κεφαλαιακών απαιτήσεων, η αρμόδια αρχή θα πρέπει να επανεξετάσει την απαίτηση πρόσθετων ιδίων κεφαλαίων του εν λόγω ιδρύματος και να αξιολογήσει, ειδικότερα, αν και σε ποιο βαθμό οι εν λόγω απαιτήσεις καλύπτονται ήδη πλήρως από το γεγονός ότι το ίδρυμα δεσμεύεται από το κατώτατο όριο κεφαλαιακών απαιτήσεων. Σε αυτή την περίπτωση, η απαίτηση πρόσθετων ιδίων κεφαλαίων του ιδρύματος θα πρέπει να θεωρείται ότι επικαλύπτεται από τους κινδύνους που αποτυπώνει το κατώτατο όριο κεφαλαιακών απαιτήσεων όσον αφορά την απαίτηση ιδίων κεφαλαίων του ιδρύματος και, κατά συνέπεια, η αρμόδια αρχή θα πρέπει να μειώνει την απαίτηση αυτή στον βαθμό που είναι απαραίτητος για την εξάλειψη τυχόν τέτοιας επικάλυψης για όσο διάστημα το ίδρυμα εξακολουθεί να δεσμεύεται από το κατώτατο όριο κεφαλαιακών απαιτήσεων.

(56)

Ομοίως, μόλις δεσμευτεί από το κατώτατο όριο κεφαλαιακών απαιτήσεων, το ονομαστικό ποσό του κεφαλαίου κοινών μετοχών της κατηγορίας 1 ενός ιδρύματος που απαιτείται βάσει του αποθέματος ασφαλείας συστημικού κινδύνου και του αποθέματος ασφαλείας O-SII θα μπορούσε να αυξηθεί παρότι δεν έχει υπάρξει αντίστοιχη αύξηση των μακροπροληπτικών ή συστημικών κινδύνων που συνδέονται με το ίδρυμα. Στις περιπτώσεις αυτές, η αρμόδια αρχή ή η εντεταλμένη αρχή του ιδρύματος θα πρέπει να επανεξετάζει τη βαθμονόμηση των ποσοστών αποθέματος ασφαλείας συστημικού κινδύνου και να διασφαλίζει ότι παραμένουν κατάλληλα και δεν υπολογίζουν διπλά τους κινδύνους που καλύπτονται ήδη λόγω του γεγονότος ότι το ίδρυμα δεσμεύεται από το κατώτατο όριο κεφαλαιακών απαιτήσεων. Η επανεξέταση αυτή θα πρέπει να πραγματοποιείται με την ίδια συχνότητα με την επανεξέταση των αποθεμάτων ασφαλείας, η οποία διενεργείται ετησίως για το απόθεμα ασφαλείας O-SII και ανά διετία για το απόθεμα ασφαλείας συστημικού κινδύνου. Ωστόσο, η αρμόδια αρχή ή η εντεταλμένη αρχή του ιδρύματος θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να προσαρμόζουν συχνότερα τη βαθμονόμηση των αποθεμάτων ασφαλείας.

(57)

Για να καταστεί δυνατή η έγκαιρη και αποτελεσματική ενεργοποίηση του αποθέματος ασφαλείας συστημικού κινδύνου, είναι απαραίτητο να αποσαφηνιστεί η εφαρμογή των σχετικών διατάξεων και να απλουστευθούν και να εναρμονιστούν οι εφαρμοστέες διαδικασίες. Οι εντεταλμένες αρχές όλων των κρατών μελών θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να καθορίζουν απόθεμα ασφαλείας συστημικού κινδύνου, ώστε να διασφαλίζεται ότι οι αρχές έχουν την εξουσία να αντιμετωπίζουν τους συστημικούς κινδύνους με έγκαιρο, αναλογικό και αποτελεσματικό τρόπο και να καθίσταται δυνατή η αναγνώριση των ποσοστών αποθέματος ασφαλείας συστημικού κινδύνου που ορίζουν οι αρχές άλλων κρατών μελών. Για την αναγνώριση ποσοστού αποθέματος ασφαλείας συστημικού κινδύνου που ορίζεται από άλλο κράτος μέλος θα πρέπει να απαιτείται μόνο κοινοποίηση από την αρχή που αναγνωρίζει το ποσοστό. Για να αποφευχθούν περιττές διαδικασίες χορήγησης άδειας όταν η απόφαση για τον καθορισμό ποσοστού αποθέματος ασφαλείας οδηγεί σε μείωση ή δεν επιφέρει αλλαγή σε σχέση με οποιοδήποτε από τα προκαθορισμένα ποσοστά, θα πρέπει να εναρμονιστεί η διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 131 παράγραφος 15 της οδηγίας 2013/36/ΕΕ με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 133 παράγραφος 9 της εν λόγω οδηγίας. Οι διαδικασίες που προβλέπονται στο άρθρο 133 παράγραφοι 11 και 12 της εν λόγω οδηγίας θα πρέπει να αποσαφηνιστούν και να συνάδουν περισσότερο με τις διαδικασίες που εφαρμόζονται για άλλα ποσοστά αποθέματος ασφαλείας συστημικού κινδύνου, εφόσον κρίνεται σκόπιμο.

(58)

Η Επιτροπή θα πρέπει να εξουσιοδοτείται να εγκρίνει τα κανονιστικά τεχνικά πρότυπα που αναπτύσσονται από την ΕΑΤ όσον αφορά την παρέκκλιση για χορήγηση άδειας λειτουργίας σε επιχειρήσεις επενδύσεων ως πιστωτικών ιδρυμάτων, τον κατάλογο των ελάχιστων πληροφοριών που πρέπει να παρέχονται για την αξιολόγηση σημαντικών πράξεων, τη διαδικασία αξιολόγησης σημαντικών πράξεων, τις ρυθμίσεις καταχώρισης για υποκαταστήματα τρίτης χώρας, τον μηχανισμό συνεργασίας και τη λειτουργία των σωμάτων εποπτών, την έννοια της έκθεσης σε κίνδυνο αθέτησης που είναι σημαντική σε απόλυτες τιμές και τα όρια του μεγάλου αριθμού σημαντικών αντισυμβαλλομένων και θέσεων υπό διαπραγμάτευση σε χρεωστικούς ή μετοχικούς τίτλους διαφορετικών εκδοτών, καθώς και το ελάχιστο περιεχόμενο του ερωτηματολογίου και των βιογραφικών σημειωμάτων περί καταλληλότητας και της εσωτερικής αξιολόγησης περί καταλληλότητας. Η Επιτροπή θα πρέπει να εγκρίνει τα εν λόγω κανονιστικά τεχνικά πρότυπα μέσω κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων δυνάμει του άρθρου 290 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) και σύμφωνα με τα άρθρα 10 έως 14 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010.

(59)

Η Επιτροπή θα πρέπει να εξουσιοδοτείται να εγκρίνει τα εκτελεστικά τεχνικά πρότυπα που αναπτύσσονται από την ΕΑΤ όσον αφορά τους ενιαίους μορφότυπους και ορισμούς για την υποβολή αναφορών από τις ενδιάμεσες μητρικές επιχειρήσεις· τη διαδικασία διαβούλευσης μεταξύ των αρμόδιων αρχών σε σχέση με την απόκτηση ειδικής συμμετοχής· τη διαδικασία διαβούλευσης μεταξύ των αρμόδιων αρχών σε σχέση με συγχωνεύσεις ή διασπάσεις· τις κανονιστικές και χρηματοοικονομικές πληροφορίες σχετικά με τα υποκαταστήματα τρίτων χωρών και για τις επικεφαλής επιχειρήσεις. Η Επιτροπή θα πρέπει να εγκρίνει τα εν λόγω εκτελεστικά τεχνικά πρότυπα μέσω εκτελεστικών πράξεων δυνάμει του άρθρου 291 ΣΛΕΕ και σύμφωνα το άρθρο 15 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010.

(60)

Όταν καταρτίζει τεχνικά πρότυπα και κατευθυντήριες γραμμές και όταν απαντά σε ερωτήσεις που αφορούν την πρακτική εφαρμογή ή την υλοποίησή τους, η ΕΑΤ θα πρέπει να λαμβάνει δεόντως υπόψη την αρχή της αναλογικότητας και να διασφαλίζει ότι τα εν λόγω πρότυπα και κατευθυντήριες γραμμές μπορούν επίσης να εφαρμόζονται από μικρά και μη πολύπλοκα ιδρύματα χωρίς υπερβολική προσπάθεια.

(61)

Δεδομένου ότι οι στόχοι της παρούσας οδηγίας δεν μπορούν να επιτευχθούν ικανοποιητικά από τα κράτη μέλη, μπορούν όμως, εξαιτίας της κλίμακας και των επιπτώσεών της, να επιτευχθούν καλύτερα σε επίπεδο Ένωσης, η Ένωση δύναται να λάβει μέτρα σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας του άρθρου 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας όπως διατυπώνεται στο ίδιο άρθρο, η παρούσα οδηγία δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη των στόχων αυτών.

(62)

Επομένως, η οδηγία 2013/36/ΕΕ θα πρέπει να τροποποιηθεί αναλόγως,

1)

το άρθρο 2 τροποποιείται ως εξής:

2)

στο άρθρο 3, η παράγραφος 1 τροποποιείται ως εξής:

3)

στο άρθρο 4, η παράγραφος 4 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

4)

προστίθεται το ακόλουθο άρθρο:

(*3)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Νοεμβρίου 2010, σχετικά με τη σύσταση Ευρωπαϊκής Εποπτικής Αρχής (Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών), την τροποποίηση της απόφασης αριθ. 716/2009/ΕΚ και την κατάργηση της απόφασης 2009/78/ΕΚ της Επιτροπής (ΕΕ L 331 της 15.12.2010, σ. 12)."

(*4)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1024/2013 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 2013, για την ανάθεση ειδικών καθηκόντων στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σχετικά με τις πολιτικές που αφορούν την προληπτική εποπτεία των πιστωτικών ιδρυμάτων (ΕΕ L 287 της 29.10.2013, σ. 63)."

(*5)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 468/2014 της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της 16ης Απριλίου 2014, που θεσπίζει το πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, των εθνικών αρμόδιων αρχών και των εθνικών εντεταλμένων αρχών εντός του ενιαίου εποπτικού μηχανισμού (κανονισμός για το πλαίσιο ΕΕΜ) (ΕΚΤ/2014/17) (ΕΕ L 141 της 14.5.2014, σ. 1)."

(*6)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2014, περί θεσπίσεως ενιαίων κανόνων και διαδικασίας για την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και ορισμένων επιχειρήσεων επενδύσεων στο πλαίσιο ενός Ενιαίου Μηχανισμού Εξυγίανσης και ενός Ενιαίου Ταμείου Εξυγίανσης και τροποποιήσεως του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 (ΕΕ L 225 της 30.7.2014, σ. 1).»·"

5)

το άρθρο 8α τροποποιείται ως εξής:

6)

στο άρθρο 18 προστίθεται το ακόλουθο στοιχείο:

·

7)

το άρθρο 21α τροποποιείται ως εξής:

8)

στο άρθρο 21β παρεμβάλλεται η ακόλουθη παράγραφος:

9)

προστίθεται το ακόλουθο άρθρο:

10)

στο άρθρο 22 παράγραφος 2, το πρώτο εδάφιο αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Οι αρμόδιες αρχές επιβεβαιώνουν γραπτώς ότι παρέλαβαν την κοινοποίηση κατά την παράγραφο 1 ή περαιτέρω πληροφορίες κατά την παράγραφο 3 χωρίς καθυστέρηση και σε κάθε περίπτωση εντός 10 εργάσιμων ημερών από την παραλαβή της κοινοποίησης ή των πληροφοριών.»

11)

το άρθρο 23 τροποποιείται ως εξής:

12)

Στον τίτλο IIΙ προστίθενται τα ακόλουθα κεφάλαια:

(*9)  Οδηγία (ΕΕ) 2019/2162 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2019, σχετικά με την έκδοση καλυμμένων ομολόγων και τη δημόσια εποπτεία καλυμμένων ομολόγων και την τροποποίηση των οδηγιών 2009/65/ΕΚ και 2014/59/ΕΕ (ΕΕ L 328 της 18.12.2019, σ. 29)."

(*10)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 139/2004 του Συμβουλίου, της 20ής Ιανουαρίου 2004, για τον έλεγχο των συγκεντρώσεων μεταξύ επιχειρήσεων (“κοινοτικός κανονισμός συγκεντρώσεων”) (ΕΕ L 24 της 29.1.2004, σ. 1).»·"

13)

O τίτλος VI αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

(*11)  Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/61 της Επιτροπής, της 10ης Οκτωβρίου 2014, για τη συμπλήρωση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά την απαίτηση κάλυψης του κινδύνου ρευστότητας για τα πιστωτικά ιδρύματα (ΕΕ L 11 της 17.1.2015, σ. 1)."

(*12)  Οδηγία 2014/49/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Απριλίου 2014, περί των συστημάτων εγγύησης των καταθέσεων (ΕΕ L 173 της 12.6.2014, σ. 149)."

(*13)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1606/2002 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 19ης Ιουλίου 2002, για την εφαρμογή διεθνών λογιστικών προτύπων (ΕΕ L 243 της 11.9.2002, σ. 1).»·"

14)

στο άρθρο 53 παράγραφος 1, το δεύτερο εδάφιο αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Οι εμπιστευτικές πληροφορίες οι οποίες περιέρχονται εις γνώσιν αυτών των προσώπων, ελεγκτών ή εμπειρογνωμόνων κατά την άσκηση των καθηκόντων τους μπορούν να δημοσιοποιούνται μόνο σε συνοπτική ή συγκεντρωτική μορφή, ώστε να μην προκύπτει η ταυτότητα του συγκεκριμένου πιστωτικού ιδρύματος, με την επιφύλαξη των περιπτώσεων που εμπίπτουν στο ποινικό ή το φορολογικό δίκαιο.»

15)

στο άρθρο 56, προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος:

«Το άρθρο 53 παράγραφος 1 και το άρθρο 54 δεν εμποδίζουν την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ αρμόδιων αρχών και φορολογικών αρχών στο ίδιο κράτος μέλος σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο. Σε περίπτωση που οι πληροφορίες προέρχονται από άλλο κράτος μέλος, ανταλλάσσονται μόνο κατά τα προβλεπόμενα στην πρώτη περίοδο της παρούσας παραγράφου με τη ρητή συμφωνία των αρμοδίων αρχών που τις διαβίβασαν.»

16)

τα άρθρα 65 και 66 αντικαθίστανται από το ακόλουθο κείμενο:

(*14)  Κανονισμός (ΕΕ) 2022/2554 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Δεκεμβρίου 2022, σχετικά με την ψηφιακή επιχειρησιακή ανθεκτικότητα του χρηματοοικονομικού τομέα και την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 1060/2009, (ΕΕ) αριθ. 648/2012, (ΕΕ) αριθ. 600/2014, (ΕΕ) αριθ. 909/2014 και (ΕΕ) 2016/1011 (ΕΕ L 333 της 27.12.2022, σ. 1)."

(*15)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2021/451 της Επιτροπής, της 17ης Δεκεμβρίου 2020, για τη θέσπιση εκτελεστικών τεχνικών προτύπων για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά την υποβολή εποπτικών αναφορών από τα ιδρύματα και για την κατάργηση του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 680/2014 (ΕΕ L 97 της 19.3.2021, σ. 1).»·"

17)

το άρθρο 67 τροποποιείται ως εξής:

18)

το άρθρο 70 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

19)

στο άρθρο 73, η πρώτη παράγραφος αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Τα ιδρύματα διαθέτουν κατάλληλες, αποτελεσματικές και ολοκληρωμένες στρατηγικές και διαδικασίες για την εκτίμηση και τη διατήρηση σε διαρκή βάση του ύψους, της σύνθεσης και της κατανομής των εσωτερικών κεφαλαίων που θεωρούν κατάλληλα για την κάλυψη της φύσης και του επιπέδου των κινδύνων στους οποίους εκτίθενται ή ενδέχεται να εκτεθούν. Για την κάλυψη των περιβαλλοντικών, κοινωνικών και σχετικών με τη διακυβέρνηση (ΠΚΔ) κινδύνων τα ιδρύματα λαμβάνουν ρητά υπόψη τον βραχυπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο ορίζοντα.»

20)

στο άρθρο 74, η παράγραφος 1 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

21)

το άρθρο 76 τροποποιείται ως εξής:

22)

το άρθρο 77 τροποποιείται ως εξής:

23)

το άρθρο 78 τροποποιείται ως εξής:

24)

στο άρθρο 79 προστίθεται το ακόλουθο στοιχείο:

·

25)

το άρθρο 81 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

26)

στο άρθρο 83, προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος:

27)

στο άρθρο 85, η παράγραφος 1 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

28)

προστίθεται το ακόλουθο άρθρο:

29)

το άρθρο 88 τροποποιείται ως εξής:

30)

το άρθρο 91 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

(*19)  Κανονισμός (ΕΕ) 2024/1620 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαΐου 2024, σχετικά με τη σύσταση της αρχής για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας και την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΕ) αριθ. 1093/2010, (ΕΕ) αριθ. 1094/2010 και (ΕΕ) αριθ. 1095/2010 (ΕΕ L, 2024/1620, 19.6.2024, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2024/1620/oj)·"

31)

προστίθεται το ακόλουθο άρθρο:

32)

το άρθρο 92 τροποποιείται ως εξής:

33)

το άρθρο 94 τροποποιείται ως εξής:

34)

στο άρθρο 97 παράγραφος 4, το δεύτερο εδάφιο αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Κατά τη διενέργεια της εξέτασης και της αξιολόγησης που αναφέρονται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου, οι αρμόδιες αρχές εφαρμόζουν την αρχή της αναλογικότητας σύμφωνα με τα κριτήρια που δημοσιοποιούνται δυνάμει του άρθρου 143 παράγραφος 1 στοιχείο γ). Ειδικότερα, για τον σκοπό της διενέργειας της εξέτασης και της αξιολόγησης ενός ιδρύματος, η αρμόδια αρχή μπορεί να εξετάσει κατά πόσον πληρούνται όλες οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

35)

το άρθρο 98 τροποποιείται ως εξής:

36)

στο άρθρο 100 προστίθενται οι ακόλουθες παράγραφοι:

37)

στο άρθρο 101, η παράγραφος 3 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

38)

το άρθρο 104 τροποποιείται ως εξής:

39)

το άρθρο 104α τροποποιείται ως εξής:

40)

στο άρθρο 104β παρεμβάλλεται η ακόλουθη παράγραφος:

41)

στο άρθρο 106, η παράγραφος 1 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

42)

στον τίτλο VII, κεφάλαιο 3, παρεμβάλλεται το ακόλουθο τμήμα πριν από το τμήμα Ι:

43)

το άρθρο 121 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

44)

το άρθρο 131 τροποποιείται ως εξής:

45)

το άρθρο 133 τροποποιείται ως εξής:

46)

το άρθρο 142 τροποποιείται ως εξής:

47)

το άρθρο 161 τροποποιείται ως εξής: